Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

The Stand του Stephen King

 


Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ


Πρώτα έρχεται η επιδημία. Μετά τα όνειρα. Όνειρα για ένα μαυροφορεμένο άντρα χωρίς πρόσωπο. Όνειρα για μια γηραιά κυρία με κατάλευκα μαλλιά. Όνειρα φωτιάς και όνειρα ελπίδας. Εσύ ποια πλευρά θα διαλέξεις;


Όταν ξέσπασε η πανδημία του κορωνοϊού όλοι έσπευσαν να αγοράσουν βιβλία με αντίστοιχα θέματα. Το Stand άνηκε σε αυτές τις αγορές, μια που ένας ιός πλήττει τον κόσμο του Stephen King. Επιπλέον, μια νέα σειρά βασισμένη σε αυτό το μυθιστόρημα έκανε πρόσφατα πρεμιέρα, οπότε το hype ήταν μεγάλο. Την άνοιξη δεν έπιασα οικειοθελώς βιβλίο που αφορούσε ιούς και επιδημίες, αλλά πλέον, μετά το πρώτο σοκ και κατόπιν του hype της σειράς, αποφάσισα να προσθέσω στη βιβλιοθήκη μου το Stand. Φυσικά την εμπλουτισμένη έκδοση, των 1.325 σελίδων.


Τον Ιούνιο του 1990 ξεσπά μια επιδημία γρίπης που πολύ γρήγορα γίνεται πανδημία. Ο καπετάν Τριπς σαρώνει την Αμερική και ολόκληρο τον κόσμο σκοτώνοντας σε διάστημα λίγων ημερών το 99,9 % του πληθυσμού. Ανθρώπινα παιχνίδια και στρατιωτικά λάθη οδηγούν σε μια καταστροφή. Ελάχιστοι καταφέρνουν να επιβιώσουν χωρίς καν να αρρωστήσουν. Κι αυτοί που παραμένουν σε μια άδεια πια Αμερική καλούνται να χωριστούν σε στρατόπεδα για έναν ανώτερο πόλεμο.


Η γραφή του King είναι απλά συγκλονιστική. Δεν το λέω γιατί είναι γνωστός και οφείλω να τον επευφημήσω. Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν πως δεν επηρεάζομαι από διασημότητες. Άλλωστε φέτος άρχισα να τον διαβάζω και έχοντας εμπιστευτεί το ρεαλισμό του και το ωμό ύφος του, αποφάσισα να βαδίσω κάτω από τον κόκκινο ουρανό πλάι στη Frannie, το Stue, το Nick, το Larry, τον Tom, τη μητέρα Abigail. Τους είδα να υψώνουν το ανάστημα τους απέναντι σε ό,τι τελικά πήρε βιβλικές διαστάσεις.


Ο ιός που κόντεψε να αφανίσει την ανθρωπότητα ήταν αποτέλεσμα της τεχνολογίας, της ματαιοδοξίας της ανθρώπινης φύσης. Αυτός που επωφελήθηκε ήταν ένα ον σταλμένο από την Κόλαση. Η Μεταποκαλυπτική ιστορία βάζει τους ανθρώπους στη σκακιέρα του παιχνιδιού υπεροχής ανάμεσα στο καλό και το κακό. Παράλληλα, τους βλέπουμε να δημιουργούν κοινωνίες εκ του μηδενός και μαζί με το συγγραφέα να αναρωτιούνται τι οδήγησε σε αυτή την καταστροφή. Η τεχνολογία μόνη της ή η τεχνολογία στα χέρια του ανθρώπου; Στο τέλος όλοι συμφωνούμε ότι ισχύει το δεύτερο, ένα τέλος ανοιχτό σε πολλές εξελίξεις.


Η ιστορία με κρατούσε ως επί τω πλείστον σε εγρήγορση και το βιβλίο κυλάει σχετικά εύκολα παρά το μέγεθος του. Υπήρχαν σημεία που με κούρασαν, μολονότι ταυτίζομαι με την πρακτική του King, των πολλών λεπτομερειών. Θα προτιμούσα σε σημεία εκτενών αφηγήσεων του παρελθόντος των πρωταγωνιστών να υπήρχαν περισσότερες λεπτομέρειες για τον ιό, όπως για παράδειγμα τον λόγο που ορισμένοι είχαν ανοσία. Να σημειώσω πάντως πως το 73ο κεφάλαιο ήταν κατ’ εμέ το πιο δυνατό και από εκεί μέχρι το τέλος δεν το άφησα ούτε για να πιω νερό. Επιπλέον, όπως πάντα, οι χαρακτήρες του King είναι αληθινοί και εκπροσωπούν κάθε ομάδα. Δεν υπάρχει κάποιο μέλος της κοινωνίας που να απουσίασε, καθώς υπήρξαν η πολλά υποσχόμενη νεαρά που έμεινε κατά λάθος έγκυος, ο εργάτης ενός βενζινάδικου, ένας τραγουδιστής, ένας εγκληματίας, ένα άτομο με αναπηρία, ένας κοινωνιολόγος. Άνθρωποι που απαρτίζουν κάθε ανθρώπινη κοινωνία και έτσι κι αλλιώς παίζουν καθημερινά το παιχνίδι καλού εναντίον κακού.


Το Stand λοιπόν είναι ένα μεταποκαλυπτικό θρίλερ που σε αφήνει ξέπνοο και σου προκαλεί ένα σωρό συναισθήματα. Είναι μια περιπέτεια που θα σε καθηλώσει και ταυτόχρονα θα θέσει κοινωνικούς προβληματισμούς που εξακολουθούν να μας απασχολούν τριάντα χρόνια μετά. Ανάμεσα σε αυτούς είναι η καταστροφική φύση του ανθρώπου, ένα θέμα που έχει απασχολήσει τον King και στις Ωραίες Κοιμωμένες. Οφείλουμε όμως να παραδεχτούμε πως αυτό και άλλα πολλά βιβλία είναι απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να δημιουργήσει και κάτι όμορφο. Ας προσπαθήσουμε αυτές οι πράξεις να υπερβούν τις καταστροφικές για να γλιτώσουμε τα χειρότερα.



Σημείωση: Παρακαλώ πολύ να μην ταυτιστεί η υπόθεση του βιβλίου με την πραγματικότητα. Ενημερωθείτε από έγκυρες, επιστημονικές πηγές.




Σχόλια

  1. Όντωε ένα καταπληκτικό βιβλίο. Πυκνογραμμένο με την γνώριμη γραφή του Κινγκ.
    Είχα δει και την παλιά τηλεταινία, άψογη. Η σειρά πολύ καλό πρώτο επεισόδιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλησπέρα Δανάη και χρόνια πολλά κοπέλα μου.
    Κυκλοφορεί στα Ελληνικά; Η παρουσίασή σου είναι εκπληκτική πραγματικά! Και το θέμα του με εξιτάρει. Για τον Στήβεν Κινγκ δε τι να πω; Πλήρης σεβασμός!
    Καλησπέρα κοπέλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια πολλά Γιάννη μου. Στα ελληνικά κυκλοφορεί το Κοράκι που έχει ένα μέρος της ιστορίας. Το The Stand που έχει περισσότερες λεπτομέρειες κυκλοφορεί μόνο στα αγγλικά, αλλά είναι διαθέσιμο σε ελληνικά βιβλιοπωλεία.

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου να είσαι καλά.

      Διαγραφή
  3. Πολύ ωραία παρουσίαση Δανάη!
    Έχοντας διαβάσει πρόσφατα "Το Ινστιτούτο" δεν μπορώ να πω ότι με κέρδισε αναγνωστικά το φαινόμενο της συγγραφής King.
    Παρόλα αυτά, αυτό παραμένει προσωπική εκτίμηση και δεν σημαίνει τίποτα μπροστά στο τεράστιο έργο του! Άλλωστε δεν τα έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βούλα μου έχει γράψει τόσα που ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα σου μιλήσει περισσότερο. Παρόλα αυτά δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να διαβάζουμε όλους τους γνωστούς και να μας αρέσει. Δεν είναι αυτό το νόημα της ανάγνωσης άλλωστε.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...