Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

Αέναη μάχη: Η Πτώση της Άννας Σπαναγιώργου

 



Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ 

Είναι βρόμικα της μοίρας τα παιχνίδια. 
Αν δε σε κουρελιάσει, δε σου δίνει λαμπρά ρούχα να ντυθείς.

Η Πτώση είναι ένα πολύ ιδιαίτερο βιβλίο. Δε θα το χαρακτήριζα τόσο μυθιστόρημα, όσο παραμύθι. Ένα σύγχρονο, σκοτεινό παραμύθι. Η Άννα Σπαναγιώργου πλάθει ένα μαγικό κόσμο σε αυτόν που ήδη γνωρίζουμε και μας ταξιδεύει στα βάθη των δασών.

Η Κάτια είναι μια νεαρή κοπέλα που εργάζεται για έναν μυστηριώδη άντρα, τον Άρη. Όταν πεθαίνει η γιαγιά της, ο Άρης τη φέρνει στον κόσμο του, όπου η Κάτια μαθαίνει άλλοτε κρυφές πτυχές του εαυτού της. Δεν είναι μια συνηθισμένη γυναίκα. Μαγεία φαίνεται να κυλάει στις φλέβες, γεγονός που ο κόσμος του Άρη γνωρίζει πολύ καλά. Τι είναι αυτό που κάνει την Κάτια τόσο ξεχωριστή; Τι ακριβώς είναι ο κόσμος του Άρη;

Τα ερωτήματα που γεννιόνται είναι πολλά, παρά το μικρό μέγεθος του βιβλίου. Απαντήσεις δίνονται εν μέρει, αλλά με τη μαεστρία της Άννας και τα συνεχή plot twist αμφιβάλλεις για όσα πιστεύεις. Για το τι είναι στα αλήθεια καλό και κακό, δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος. Το μόνο που δε θα σε προδώσει όμως ποτέ είναι η πίστη στον εαυτό σου. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο μάθημα ζωής και για την Κάτια, αλλά και τους αναγνώστες.

Η πλοκή, όπως και το βιβλίο, είναι αρκετά ιδιαίτερη. Τα συνεχή μηνύματα και φιλοσοφικές ανησυχίες της συγγραφέως δίνουν ένα παραπάνω έναυσμα ώστε να θεωρείται παραμύθι. Επιπλέον, η ιστορία κυλάει γρήγορα χωρίς πολλές λεπτομέρειες. Αυτό ήταν και το μόνο μου παράπονο, καθώς προτιμώ αναλύσεις. Όχι ότι έλειπαν από παντού. Ακόμα και τα ψυχογραφήματα των χαρακτήρων ήταν επαρκή, ενώ κάθε τους πράξη δικαιολογούταν ικανοποιητικά. Σαν Δανάη όμως προτιμώ λίγη παραπάνω ποσότητα. Αλλά δε σημαίνει ότι δεν απόλαυσα την Πτώση.

Ένας ακόμα λόγος που το βιβλίο ήταν μια ευχάριστη συντροφιά ήταν η γραφή της Άννας. Τη βρήκα απίστευτα λυρική, ποιητική, μαγευτική! Η πένα της τονίζει τον πλούτο της γλώσσας και δίνει μια τρυφερή χροιά στην ιστορία. Άλλωστε, παρά τον κίνδυνο και την αμφιβολία, ο ρομαντισμός και η αθωότητα έρεαν σε κάθε παράγραφο και αυτό χάρις τον εξαίρετο τρόπο που η Άννα έβαζε τις λέξεις τη μία δίπλα στην άλλη, δημιουργώντας μια πανδαισία. 

Όπως καταλάβατε, κατά γενική ομολογία το βιβλίο μου άφησε μια γλυκιά γεύση. Από τη μέση - και λίγο νωρίτερα - η δράση άρχισε να ανέρχεται προς την κορύφωση και κάθε υποκεφάλαιο των τριών ενοτήτων με πλημμύριζε συναισθήματα. Το μυστήριο που απλωνόταν σαν τη πιο σκοτεινή νύχτα με ωθούσε να γυρνάω τις σελίδες ψάχνοντας απαντήσεις, τη λύση στο μεγάλο αίνιγμα. Ακόμα κι όταν πήρα μερικές, γεννήθηκαν νεώτερες απορίες χτίζοντας ένα δυνατό hype για τη συνέχεια. 

Πιστεύω ότι η Άννα Σπαναγιώργου θέτει πολύ ψηλά τον πήχη στο εγχώριο παραμύθι. Με μια ιστορία που παραπέμπει στους θρύλους των τοπικών λαογραφιών, ξεκινάει μια τριλογία που φαίνεται ότι θα εξελιχθεί σε κάτι μοναδικό. Ανυπομονώ να πιάσω στα χέρια μου το επόμενο μέρος!

Σχόλια

  1. Δανάη μου καλησπέρα σου.
    Θα πω κάτι, καθαρά και ξάστερα. Κρατάς, με την ψυχή σου και την παρουσία σου, τούτο εδώ το ιστολόγιο! Και το κρατάς εν ζωή με την τακτική σου αλλά και ουσιαστική σου παρέμβαση και δουλειά.
    Οι βιβλιοπαρουσιάσεις σου παραδίνουν μαθήματα αισθητικής και ουσίας καθώς μας ανοίγουν συνεχή παράθυρα στον κόσμο της ανάγνωσης.
    Εξαιρετικό και αυτό το θέμα όπως το άκουσα Δανάη. Και μου αρέσει αυτό το σκοτεινό, το μυστηριακό, το ξέρεις δα.
    Κρατώ κάθε σημείωση καλή μας φίλη.
    Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπω πολυ αυτό το μπλογκ που φτιάξαμε Γιάννη και θέλω να το κρατάω ενεργό. Εδώ είμαι λοιπόν να μιλάω για τα βιβλία!

      Διαγραφή
    2. Για μια ακόμα φορά έχεις το ευχαριστώ μου κορίτσι μου. Θα προσπαθήσω και εγώ για παρέμβαση απλά να βρω κάποιο θέμα. Καλό σου βράδυ.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Το Καπετανόσπιτο - Γράφει η Ελένη Ζηνονίδη

Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΤΖΟΑΝ ΖΑΧΑΡΙΑΔΟΥ

  (από τη Βούλα Γκεμίση)     Ποια ήταν η πρώτη "σκοτεινή σκέψη" που σου ενέπνευσε να ασχοληθείς με το είδος του ψυχολογικού θρίλερ;       Δεν ήταν απλώς μια σκέψη, ήταν όλο το backround από πίσω. Φαντάσου πως από πολύ μικρή ηλικία είχα ξεκινήσει να βλέπω ταινίες με τον Freddy Krueger (τις έβλεπα αγκαλιά με τον μπαμπά μου και δε φοβόμουν) και διάβαζα βιβλία μυστηρίου, οπότε ήταν αναμενόμενο μεγαλώνοντας να αναζητώ να διαβάζω και να γράφω κάτι πιο σκοτεινό. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!    Πώς διαχειρίζεσαι τη λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αγωνία και την υπερβολή όταν χτίζεις την ψυχολογία των χαρακτήρων σου;      Προσπαθώ να μπαίνω στη θέση των χαρακτήρων για να τους κατανοήσω, οπότε μου δίνουν εκείνοι τις απαντήσεις. Τώρα αν καταφέρνω να μην περνάω αυτήν τη λεπτή γραμμή, θα το κρίνουν οι αναγνώστες. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!     Υπάρχει κάποιος ήρωας ή αντιήρωας από τα βιβλία σου που σε ταλαιπώρησε συναισθηματικά περ...

Συνέντευξη στον Χάρη Κωφιάδη

"Βρες την ευτυχία σου και γραπώσου επάνω της με νύχια και με δόντια. Κρατήσου με ό,τι έχεις. Δεν θα έχεις πολλές ευκαιρίες, κανείς μας δεν έχει." Στον «καναπέ» των Ονείρων Πένες φιλοξενείται σήμερα ο Χάρης Κωφιάδης. Αναμφίβολα ταλαντούχος και πολυπράγμων με έδρα στη Θεσσαλονίκη, μας μιλάει για εκείνον, για όσα αγαπάει, για όσα δημιουργεί. Όσα αγαπάει να δημιουργεί. Το βιβλίο του « Το όνομά μου είναι Σάντρα » είναι διαθέσιμο στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Carmella ’ s books  στα ελληνικά, ενώ σύντομα θα είναι διαθέσιμη και η  αγγλική μετάφραση: https://carmelasbooks.com/el/books/2 Πάμε λοιπόν να τον γνωρίσουμε!                                         Λίγα στοιχεία για να γνωρίσουμε τον συγγραφέα Χάρη καλύτερα. Ποια είναι η ιδανική συνθήκη για να γράψεις; Μερικοί συγγραφείς από την άλλη παραδέχονται ότι μπορούν να γράψουν όπου κι αν βρεθούν. Άλλοι πάλι δημιουργούν οι ίδιοι τη...