Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ - ΣΕΝΑΡΙΟΓΡΑΦΟΥΣ ΣΟΦΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΙΑΝ & ΜΑΡΙΟ ΙΟΡΔΑΝΟΥ

 (από τη Βούλα Γκεμίση)     Υπάρχει κάποιο πραγματικό έγκλημα ή ανεξιχνίαστη υπόθεση που αποτέλεσε το αρχικό ερέθισμα για τη συγγραφή των "Μαύρων Πινάκων"; Σοφία: Ερέθισμα είναι ό,τι συμβαίνει γύρω μας και μέσα μας. Μπροστά σε αυτόν τον κόσμο της βίας και του πόνου δε γίνεται να μην μιλήσεις. Η ιστορία των Μαύρων Πινάκων είναι ένα κατηγορώ για όλες εκείνες τις σιωπές, όπως ήταν και οι Μαύροι Πίνακες για τον Γκόγια: Ένα κατηγορώ απέναντι σε μία κοινωνία που ανέχεται και θρέφει το Κακό.   Οι χαρακτήρες έχουν τόσο βάθος που φαίνεται σαν να "κουβαλούν" δικές τους ιστορίες. Ήταν κάποιοι εμπνευσμένοι από αληθινούς ανθρώπους ή εμπειρίες; Μάριος: Όλοι οι ήρωες λειτουργούν ως σύμβολα/ ως αποχρώσεις της ανθρώπινης φύσης. Οι χαρακτήρες είναι ουσιαστικά μία παλέτα χρωμάτων, όπως είμαστε όλοι, η οποία καταλήγει στο μαύρο. Κάθε άνθρωπος είναι παλέτα χρωμάτων και ο κόσμος που ζούμε ο καμβάς. Ένα έργο τέχνης που στην πραγματικότητα μοιάζει με κακό αντίγραφο της Γκουέρνικα του...

Το ερωτηματικό

  Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης



Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα; 

Σκέψη απρόσκλητη∙ δεν κοίταξε στιγμές, φωνές και αισθήσεις

Απλά κατέφτασε εκεί που ένιωθες πιο ασφαλής

Σε μια αγκαλιά, ένα φιλί κι ένα κρεβάτι τρυπωμένη  

Αδιάκριτα όρια σε μπερδεμένα σεντόνια


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα; 

Κλείνεις την πόρτα σου και λες είμαι καλά. Θα είμαι καλά

Έχω δρόμο ακόμη σκέφτεσαι αφελώς, ή όχι και τόσο

Μα εγγυήσεις δεν σου χάρισε κανείς

Θέλω, πιστεύω, ευσεβείς και άλλοι πόθοι

"Σε περιγελούν μήπως;"


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Άπλωσε ρίζες ο επισκέπτης με τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια,

ενώ εσύ γελάς με το ακατάληπτο μουρμουρητό του

Ποτέ δεν έγινε κάτι πιο πάνω από 6 λέξεις κι ένα ενοχλητικό σημείο στίξης

Σιγουριά, ηρεμία κι ένας φόβος μικρός

"Αυτός δεν θα φύγει ποτέ;"


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Το σκέφτεσαι, παρόλο που δεν θες να το παραδεχτείς

Μα με τα χρόνια ο επισκέπτης άλλαξε και χρώμα και φωνή μα και χροιά

"Θέλεις να τον κοιτάξεις;"

Δεν είναι εχθρός, με φίλο μοιάζει

Ανάσες ήρεμες και ένα πλάκωμα που φεύγει


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Η ερώτηση γίνεται πια σενάριο υποθετικό που όμως προστάζει

Σ' ένα βιβλίο με το τέλος του κρυμμένο, εκείνο αποζητά κι άλλες σελίδες...

Γέμισέ τες, χρωμάτισέ τες∙ ό,τι κι αν κάνεις μην τις αφήνεις να περνούν λευκές

Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα, εσύ κάνε μια σημείωση...

Να θυμηθώ αύριο να ζήσω.

"Θα το κάνω όμως;"

Σχόλια

  1. Χάρη, αγαπητέ φίλε,
    ένα ακόμα ποιητικό σου αποτύπωμα, που φανερώνει ακόμα μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της συγγραφικής σου ικανότητας και έκφρασης.
    Μού άρεσε πάρα πολύ και πιστεύω πώς άνετα μπορείς να περπατήσεις και στα λυρικά μονοπάτια του λόγου.
    Καλή βδομάδα φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη, φίλε μου, πάντα εδώ, πάντα με έναν καλό λόγο έτοιμο για να εμψυχώσεις και να ενθαρρύνεις! Κρατώ το όμορφο σχόλιο και σου εύχομαι κι εγώ πολύ καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Την αξίζεις Χάρη μου την ενθάρρυνση. Το νιώθω ολόψυχα και το εκφράζω αγαπητέ μου φίλε. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top