Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

Η ΑΝΑΣΑ (ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΦΙΑΔΗ)

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης *** Και άμα κοιμάσαι μη σε μέλλει,  δυο μάτια θα 'ναι πάντοτε πάνω σου ακουμπισμένα.  Να μη σε πλησιάσουνε δαιμόνια και τριβόλια,  τον ύπνο μη χαλάσουνε,  το γέλιο σου μην κλέψουν. Θα σε κοιτούν τα βράδια μας,  πώς σειέσαι, πώς λυγιέσαι μες στον ονείρων τα στενά, πώς σεριανάς αθώα. Νευρώδης τη μία στιγμή νωχελική την άλλη. Μα όμορφη κάθε φορά, το μόνο τέλειό μου. Άλλο δεν έχω πλην εσού  Εσύ μονάχα ανάσαινε όπως καλά γνωρίζεις,  κι αν θες να κλάψεις, θα 'μαι εκεί, αυτό δεν με πειράζει. Αργά-αργά και σταθερά. Μια πάνω και μια κάτω.  Μην ξεχαστείς,  μην αφεθείς. Αυτό μόνο ζητάω... *** Για όλους τους γονείς που ξαγρύπνησαν πλάι στην κούνια, το λίκνο ή το κρεβάτι του μωρού τους... Για όλους όσους δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν το άγχος τους, ώσπου το μωρό τους να ξεπεράσει το ένα έτος ζωής... Για όλους εκείνους που μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη τους έγνοια ήταν να δουν αυτό το μικροσκοπικό σωματάκι, αυτό το στήθος να ανεβοκατεβαίνει ακόμη... Ήμουν ένας από αυτο

Το ερωτηματικό

  Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης



Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα; 

Σκέψη απρόσκλητη∙ δεν κοίταξε στιγμές, φωνές και αισθήσεις

Απλά κατέφτασε εκεί που ένιωθες πιο ασφαλής

Σε μια αγκαλιά, ένα φιλί κι ένα κρεβάτι τρυπωμένη  

Αδιάκριτα όρια σε μπερδεμένα σεντόνια


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα; 

Κλείνεις την πόρτα σου και λες είμαι καλά. Θα είμαι καλά

Έχω δρόμο ακόμη σκέφτεσαι αφελώς, ή όχι και τόσο

Μα εγγυήσεις δεν σου χάρισε κανείς

Θέλω, πιστεύω, ευσεβείς και άλλοι πόθοι

"Σε περιγελούν μήπως;"


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Άπλωσε ρίζες ο επισκέπτης με τις ώρες, τις μέρες και τα χρόνια,

ενώ εσύ γελάς με το ακατάληπτο μουρμουρητό του

Ποτέ δεν έγινε κάτι πιο πάνω από 6 λέξεις κι ένα ενοχλητικό σημείο στίξης

Σιγουριά, ηρεμία κι ένας φόβος μικρός

"Αυτός δεν θα φύγει ποτέ;"


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Το σκέφτεσαι, παρόλο που δεν θες να το παραδεχτείς

Μα με τα χρόνια ο επισκέπτης άλλαξε και χρώμα και φωνή μα και χροιά

"Θέλεις να τον κοιτάξεις;"

Δεν είναι εχθρός, με φίλο μοιάζει

Ανάσες ήρεμες και ένα πλάκωμα που φεύγει


Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα;

Η ερώτηση γίνεται πια σενάριο υποθετικό που όμως προστάζει

Σ' ένα βιβλίο με το τέλος του κρυμμένο, εκείνο αποζητά κι άλλες σελίδες...

Γέμισέ τες, χρωμάτισέ τες∙ ό,τι κι αν κάνεις μην τις αφήνεις να περνούν λευκές

Κι αν κάπως έτσι τελειώνουν όλα, εσύ κάνε μια σημείωση...

Να θυμηθώ αύριο να ζήσω.

"Θα το κάνω όμως;"

Σχόλια

  1. Χάρη, αγαπητέ φίλε,
    ένα ακόμα ποιητικό σου αποτύπωμα, που φανερώνει ακόμα μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα πτυχή της συγγραφικής σου ικανότητας και έκφρασης.
    Μού άρεσε πάρα πολύ και πιστεύω πώς άνετα μπορείς να περπατήσεις και στα λυρικά μονοπάτια του λόγου.
    Καλή βδομάδα φίλε μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιάννη, φίλε μου, πάντα εδώ, πάντα με έναν καλό λόγο έτοιμο για να εμψυχώσεις και να ενθαρρύνεις! Κρατώ το όμορφο σχόλιο και σου εύχομαι κι εγώ πολύ καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
    2. Την αξίζεις Χάρη μου την ενθάρρυνση. Το νιώθω ολόψυχα και το εκφράζω αγαπητέ μου φίλε. Να είσαι καλά.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top