"Ακούγοντας τη βροχή" ποίημα του Γιάννη Πιταροκοίλη
Ακούγοντας τη βροχή Ακούγοντας τη βροχή να πέφτει, στέκεις εκεί κολλημένος στο νοτισμένο παραθύρι, καραδοκώντας με το βλέμμα σου τις σταγόνες, που αρμενίζουν στο δικό τους ταξίδι στο τζάμι. Ακούγοντας τη βροχή, καρτεράς να δεις ποιο τραγούδι θα διαλέξει. Θα στήσει τη δική της ορχήστρα πάνω στην ξύλινη στέγη τα δικά της βιολιά θα 'ναι στα γυάλινα του σπιτιού και τα κρουστά της στα κεραμίδια της σκεπής. Και ο ρυθμός θα αφήνεται στην αγκαλιά της. Πότε είναι ένα απαλό θρόισμα που κάνουν οι λίγες σταλαγματιές, λες και μετριούνται με τη δική τους συστολή, ντροπαλές σαν τις μικρές παρθένες κόρες. Πότε είναι ένα αλέγκρο τραγούδι, με ρυθμό και ήχο ξέχωρο, με το δικό του ρεφραίν και στίχους. Πότε γίνεται ένα κρεσέντο από ήχους ξέφρενους, να κραυγάζει, να απειλεί, να δυναμώνει, σε παρασύρει, σε φοβίζει. Ακούγοντας τη βροχή αναμετριέσαι με τη ζωή έξω απ' το τζάμι, αυτά που συμβαίνουν έξω από σένα, γνώριμα μα μακρινά. Δεν μπορείς να απλώσεις τα χέρια να τα αγγίξεις, μονάχα να τα δεις, να...
Λησμονιά και προδοσία και πίκρα.. και πολλές όμορφες εικόνες! Έχεις τον τρόπο σου με τις λέξεις Κατερίνα! Το πώς τις μπλέκεις και τι φτιάχνεις με αυτές με εντυπωσιάζει κάθε φορά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Χάρη! Εκτιμώ την υποστήριξη σου!
ΔιαγραφήΤην αξίζεις και γι αυτό την έχεις!!!!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφο όπως πάντα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Ρίτσα μου!!!
ΔιαγραφήΑχ βρε Κατερίνα μου, πόσες φορές τα λυρικά σου λόγια, μπαίνουν στην καρδιά μας. Ξεσηκώνουν τις σκέψεις, ταράζουν τα αισθήματά μας. Ένα ακόμα σου στολίδι ποιητικό εδώ στη "γειτονιά" μας. Μαζί με μια υπέροχη εικόνα. Καλή μου φίλη, το σεβασμό μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο σας ευχαριστώ!!!
ΔιαγραφήΕμείς, κορίτσι μου, να σε ευχαριστήσουμε για τη δημιουργία σου.
Διαγραφή