Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

Η ΑΝΑΣΑ (ΤΟΥ ΧΑΡΗ ΚΩΦΙΑΔΗ)

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης *** Και άμα κοιμάσαι μη σε μέλλει,  δυο μάτια θα 'ναι πάντοτε πάνω σου ακουμπισμένα.  Να μη σε πλησιάσουνε δαιμόνια και τριβόλια,  τον ύπνο μη χαλάσουνε,  το γέλιο σου μην κλέψουν. Θα σε κοιτούν τα βράδια μας,  πώς σειέσαι, πώς λυγιέσαι μες στον ονείρων τα στενά, πώς σεριανάς αθώα. Νευρώδης τη μία στιγμή νωχελική την άλλη. Μα όμορφη κάθε φορά, το μόνο τέλειό μου. Άλλο δεν έχω πλην εσού  Εσύ μονάχα ανάσαινε όπως καλά γνωρίζεις,  κι αν θες να κλάψεις, θα 'μαι εκεί, αυτό δεν με πειράζει. Αργά-αργά και σταθερά. Μια πάνω και μια κάτω.  Μην ξεχαστείς,  μην αφεθείς. Αυτό μόνο ζητάω... *** Για όλους τους γονείς που ξαγρύπνησαν πλάι στην κούνια, το λίκνο ή το κρεβάτι του μωρού τους... Για όλους όσους δεν μπόρεσαν να αποβάλλουν το άγχος τους, ώσπου το μωρό τους να ξεπεράσει το ένα έτος ζωής... Για όλους εκείνους που μπαίνοντας στο δωμάτιο, η πρώτη τους έγνοια ήταν να δουν αυτό το μικροσκοπικό σωματάκι, αυτό το στήθος να ανεβοκατεβαίνει ακόμη... Ήμουν ένας από αυτο

H σελίδα








Το βιβλίο σταματημένο 

Σε εκείνη την αυγουστιάτικη νυχτιά 

Σε εκείνη τη σελίδα εμποτισμένη 

Με άρωμα αλμύρας αναδευόμενο

 με τη γεύση των φιλιών του

που στέκει μάρτυρας μπροστά στα δυό της μάτια 

Ελαφρώς τσακισμένη 

από την πολυχρησία και 

μουσκεμένη από τα δάκρυα της 

ζητά μια λύτρωση 

Ένα τέλος 

Στο τέρας που τη βασανίζει 

Αδιάλειπτα τα βραδιά 


Το βιβλίο συνεχίζει 

Την αφήγηση του..

Λογιών λογιών σελίδες 

Περνούν από μπροστά της 

Μαζί με αυτές 

Άνθρωποι και συναισθήματα 


-Κομμάτια της ζωής της-


Φτάνοντας προς το τέλος και 

πριν κλείσει το δερματόδετο βαρύ βιβλίο 

Επιστρέφει για ακόμη μια φορά 

Σε εκείνη την σελίδα 

Που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μέσα της

Αναλογίζεται τι έφταιξε 

Και άγγιξε την ψυχή της 

τόσο γρήγορα 

Μα πως συνέβη ; 

Ούτε η ίδια δε γνωρίζει 

Απλώς συνέβη..

Τραβάει σιγανά το ξύλινο συρτάρι 

του κομοδίνου της και 

Βγάζει έναν κόκκινο σελιδοδείκτη 

Που τοποθετεί προσεκτικά 

Και με ευλαβικές μηχανικές κινήσεις 

στο μέσο της σελίδας..



«Αυτή η σελίδα πρέπει να διαβαστεί διαφορετικά αυτή τη φορά» μονολογεί.



«Ίσως όταν θα είμαστε έτοιμοι 

Θα συναντηθούμε ξανά, όπως τότε..»



Σκούπισε τα δάκρυα της που κυλούσαν σε όλο της το πρόσωπο και με βαριά καρδιά 

έκλεισε το βιβλίο..



«Μέχρι τότε, μείνε εκεί να με περιμένεις, μόνο μην χάσεις την μυρωδιά σου, μην με ξεχάσεις με τα χρόνια , μην αφήσεις τη μορφή  μου να ξεθωριάσει..

Θυμήσου την τελευταία σου κουβέντα,

 όπως εκείνο το αυγουστιάτικο βράδυ..

Μέχρι τότε, θα «ζεις» και θα «ζω» μέσα από αυτή τη σελίδα..».



Κ.Χ


Από την ποιητική της συλλογή "Ζωή και Ποίηση"





This is you, this is me, this is all we need Is it true? 
My faith is shaken, but I still believe 
This is you, this is me, this is all we need



So won't you stay a while?






Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο ποίημα Κατερίνα. Αναπόσπαστο κομμάτι της εξαίρετης ποιητικής σου συλλογής που απολαμβάνουμε καιρό τώρα. Μπράβο καλή μου φίλη. Πάντα τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό και πρωτότυπο το ποίημά σου.
    Δυνατή γραφή
    Μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top