Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

(από τη Βούλα Γκεμίση) Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου; Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή! Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε “διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;   Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως  ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο, καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!  Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος; Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου. Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και ε...

H σελίδα








Το βιβλίο σταματημένο 

Σε εκείνη την αυγουστιάτικη νυχτιά 

Σε εκείνη τη σελίδα εμποτισμένη 

Με άρωμα αλμύρας αναδευόμενο

 με τη γεύση των φιλιών του

που στέκει μάρτυρας μπροστά στα δυό της μάτια 

Ελαφρώς τσακισμένη 

από την πολυχρησία και 

μουσκεμένη από τα δάκρυα της 

ζητά μια λύτρωση 

Ένα τέλος 

Στο τέρας που τη βασανίζει 

Αδιάλειπτα τα βραδιά 


Το βιβλίο συνεχίζει 

Την αφήγηση του..

Λογιών λογιών σελίδες 

Περνούν από μπροστά της 

Μαζί με αυτές 

Άνθρωποι και συναισθήματα 


-Κομμάτια της ζωής της-


Φτάνοντας προς το τέλος και 

πριν κλείσει το δερματόδετο βαρύ βιβλίο 

Επιστρέφει για ακόμη μια φορά 

Σε εκείνη την σελίδα 

Που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ μέσα της

Αναλογίζεται τι έφταιξε 

Και άγγιξε την ψυχή της 

τόσο γρήγορα 

Μα πως συνέβη ; 

Ούτε η ίδια δε γνωρίζει 

Απλώς συνέβη..

Τραβάει σιγανά το ξύλινο συρτάρι 

του κομοδίνου της και 

Βγάζει έναν κόκκινο σελιδοδείκτη 

Που τοποθετεί προσεκτικά 

Και με ευλαβικές μηχανικές κινήσεις 

στο μέσο της σελίδας..



«Αυτή η σελίδα πρέπει να διαβαστεί διαφορετικά αυτή τη φορά» μονολογεί.



«Ίσως όταν θα είμαστε έτοιμοι 

Θα συναντηθούμε ξανά, όπως τότε..»



Σκούπισε τα δάκρυα της που κυλούσαν σε όλο της το πρόσωπο και με βαριά καρδιά 

έκλεισε το βιβλίο..



«Μέχρι τότε, μείνε εκεί να με περιμένεις, μόνο μην χάσεις την μυρωδιά σου, μην με ξεχάσεις με τα χρόνια , μην αφήσεις τη μορφή  μου να ξεθωριάσει..

Θυμήσου την τελευταία σου κουβέντα,

 όπως εκείνο το αυγουστιάτικο βράδυ..

Μέχρι τότε, θα «ζεις» και θα «ζω» μέσα από αυτή τη σελίδα..».



Κ.Χ


Από την ποιητική της συλλογή "Ζωή και Ποίηση"





This is you, this is me, this is all we need Is it true? 
My faith is shaken, but I still believe 
This is you, this is me, this is all we need



So won't you stay a while?






Σχόλια

  1. Πολύ όμορφο ποίημα Κατερίνα. Αναπόσπαστο κομμάτι της εξαίρετης ποιητικής σου συλλογής που απολαμβάνουμε καιρό τώρα. Μπράβο καλή μου φίλη. Πάντα τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ καλό και πρωτότυπο το ποίημά σου.
    Δυνατή γραφή
    Μπράβο σου

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top