Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΝΙΚΟΛΕΤΤΑ ΚΥΡΙΔΗ!

 1. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Μπορώ να απαντήσω με αρκετούς τρόπους σ’ αυτή την υπέροχη ερώτηση και να είναι όλοι αληθείς. Ωστόσο η πραγματική βάση όλων των απαντήσεων θα είναι μία. Ο λόγος που με ώθησε να ξεκινήσω τη συγγραφή είναι η ανάγκη μου να ξεφεύγω από την πραγματικότητα. Τότε όταν ξεκίνησε αυτό το μαγικό ταξίδι, δεν ήταν τόση συνειδητή αυτή η διαδικασία, τώρα γνωρίζοντας με περισσότερο μπορώ να πω ότι αυτός είναι ο αληθινός λόγος. 2. Ποια είναι η μεγαλύτερη έμπνευσή σας όταν γράφετε ένα νέο βιβλίο; Η έμπνευση μπορεί να έρθει από παντού. Τις προάλλες είχα βγει με μία νέα φίλη που γνώρισα μέσα σ’ αυτό το χώρο και αγαπώ πολύ, μου είπε κάτι και ξαφνικά μου ήρθε η ιδέα για το βιβλίο που γράφω τώρα. Αυτό που θέλω να πω, είναι πως όταν το συναίσθημα μέσα μου θέλει να εκφραστεί, η έμπνευση θα έρθει από το πιο μικρό πράγμα.   ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ! 3. Ποιες θεματικές ή είδη λογοτεχνίας προτιμάτε και γιατί; Λατρεύω τις ιστορίες αγάπης...

Ένα άδειο λιμάνι



Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ


Δεν είμαι παρά ένα λιμάνι.
Θα πίστευε κανείς ότι αυτό είναι καλό, ότι είμαι ένας προορισμός. Κόσμος έρχεται, αράζει, εξερευνά. Διασκεδάζει με όσα μπορώ να προσφέρω, αγκαλιάζει την περιπέτεια αυτού του λιμανιού.
Πράγματι, κόσμος έρχεται, αράζει κι εξερευνά. Η ζωή μου αποκτά νόημα. Γεμίζει χρώμα και μια ευχάριστη φασαρία. Αγκαλιάζω κι εγώ την περιπέτεια που μου προσφέρουν όσοι έριξαν άγκυρα σε μένα.
Μα αυτό δεν κρατάει για πολύ καιρό.
Τα λιμάνια είναι προορισμός, αλλά όχι παντοτινός.
Κόσμος έρχεται και φεύγει. Περνάει, παίρνει ό,τι μπορεί και χάνεται στον ορίζοντα, αφήνοντας με κενή. Κάθε φορά κάνουν την εμφάνιση τους νέοι εξερευνητές δίνοντας μου την ελπίδα πως θα μείνουν για πάντα. Μα κι αυτοί, σαν όλους τους άλλους, αδειάζουν τα σεντούκια της ψυχής μου και φεύγουν όσο γρήγορα ήρθαν.
Κι εγώ μένω κενή.
Το λιμάνι έχει ζωή για λίγο καιρό. Μετά είναι ήσυχο σαν νεκροταφείο.
Το λιμάνι έχει κόσμο για λίγο καιρό. Μετά αδειάζει.
Γιατί ο κόσμος προτιμάει το εφήμερο και τα κέρδη, παρά να αράξει κάπου μόνιμα και να δώσει κάτι σε αντάλλαγμα.
Δεν βαριέσαι, τουλάχιστον το άδειο λιμάνι είναι και το πιο καθαρό.


Σχόλια

  1. Πολύ όμορφες σκέψεις.
    Το λιμάνι λοιπόν. Ένας προορισμός που δεν είναι για ...μονιμότητα. Σε συνεχή κίνηση. Υποδοχές και αποχωρισμοί. Δίνει και παίρνει. "Κάθε λιμάνι και καημός". Δεν γράφτηκε τυχαία. Έχει τη σημασία και την ιστορία του.
    Κρατώ τις όμορφες σκέψεις σου Δανάη μου όπως πάντα έχουν κάτι σημαντικό να πουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτός ο στίχος. Η αλήθεια είναι τόσο βαθιά που όλοι θα βρούμε ένα παράδειγμα να το στηρίξουμε

      Διαγραφή
  2. Τρελάθηκα με τον παραλληλισμό! Και το συναίσθημα που δίνεις, νομίζω το ΄χουμε νιώσει όλοι, αλλά εσύ το αποτύπωσες τόσο παραστατικά. Κι έχει και έναν "ζαμαμφουτισμό", όπως μου αρέσει να λέω, ειδικά στο τέλος, που μου αρέσει πάρα πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ειναι Χάρη, δυστυχώς. Αυτό το συναίσθημα το έχουμε βιώσει όλοι..

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top