"Φωνές από το παρελθόν" της Ευδοκίας Αναγνώστου (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)
"Φωνές από το παρελθόν" Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...
Πολύ όμορφες σκέψεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο λιμάνι λοιπόν. Ένας προορισμός που δεν είναι για ...μονιμότητα. Σε συνεχή κίνηση. Υποδοχές και αποχωρισμοί. Δίνει και παίρνει. "Κάθε λιμάνι και καημός". Δεν γράφτηκε τυχαία. Έχει τη σημασία και την ιστορία του.
Κρατώ τις όμορφες σκέψεις σου Δανάη μου όπως πάντα έχουν κάτι σημαντικό να πουν.
Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτός ο στίχος. Η αλήθεια είναι τόσο βαθιά που όλοι θα βρούμε ένα παράδειγμα να το στηρίξουμε
ΔιαγραφήΝοσταλγικό σκηνικό..με πολύ αληθινά λόγια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ Κατερίνα μου
ΔιαγραφήΤρελάθηκα με τον παραλληλισμό! Και το συναίσθημα που δίνεις, νομίζω το ΄χουμε νιώσει όλοι, αλλά εσύ το αποτύπωσες τόσο παραστατικά. Κι έχει και έναν "ζαμαμφουτισμό", όπως μου αρέσει να λέω, ειδικά στο τέλος, που μου αρέσει πάρα πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕτσι ειναι Χάρη, δυστυχώς. Αυτό το συναίσθημα το έχουμε βιώσει όλοι..
Διαγραφή