Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

KΟΝΤΑ ΜΑΣ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΛΕΝΗ ΣΙΝΤΟΥ

 Η Ελένη Σίντου γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ιωάννινα. Σπούδασε Πληροφορική και ΜΜΕ στο ΑΤΕΙ Πάτρας (Παράρτημα Πύργου). Είναι μητέρα δύο παιδιών και λατρεύει το διάβασμα και τα ταξίδια. Το πρώτο της μυθιστόρημα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λυκόφως με τίτλο Αρλίν. Τον Μάρτιο του 2023 εκδόθηκαν τα Αδαμάντινα Τείχη και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τα Αδαμάντινα Τείχη Φιανκέτο, από τις εκδόσεις Ελκυστής. Επισης στις 20 Δεκεμβρίου του 2023 κυκλοφόρησε το μυθιστόρημα 7 Κόκκινα Φεγγάρια, σε μορφή e- book, από τις εκδόσεις CarmelasBooks .Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και λογοτεχνίας του φανταστικού, το Master Class Συγγραφής του Κώστα Κρομμύδα, τα σεμινάρια Φιλολογικής και Λογοτεχνική επιμέλειας του Βαγγέλη Ιωσηφίδη, όπως επίσης και το σεμινάριο «Εγκληματολογία: στο μυαλό ενός δράστη» του ΚΕΔΙΒΙΜ Παντείου. Αγαπά και θαυμάζει τον Τόλκιν, τον John Verdon και την αστυνομική λογοτεχνία. Είμαι μητέρα δύο μικρών κοριτσιών και μου αρέσουν τα ταξίδια. ΑΔΑΜΑΝΤΙΝΑ ΤΕΙΧΗ - ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ Β

Ένα άδειο λιμάνι



Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ


Δεν είμαι παρά ένα λιμάνι.
Θα πίστευε κανείς ότι αυτό είναι καλό, ότι είμαι ένας προορισμός. Κόσμος έρχεται, αράζει, εξερευνά. Διασκεδάζει με όσα μπορώ να προσφέρω, αγκαλιάζει την περιπέτεια αυτού του λιμανιού.
Πράγματι, κόσμος έρχεται, αράζει κι εξερευνά. Η ζωή μου αποκτά νόημα. Γεμίζει χρώμα και μια ευχάριστη φασαρία. Αγκαλιάζω κι εγώ την περιπέτεια που μου προσφέρουν όσοι έριξαν άγκυρα σε μένα.
Μα αυτό δεν κρατάει για πολύ καιρό.
Τα λιμάνια είναι προορισμός, αλλά όχι παντοτινός.
Κόσμος έρχεται και φεύγει. Περνάει, παίρνει ό,τι μπορεί και χάνεται στον ορίζοντα, αφήνοντας με κενή. Κάθε φορά κάνουν την εμφάνιση τους νέοι εξερευνητές δίνοντας μου την ελπίδα πως θα μείνουν για πάντα. Μα κι αυτοί, σαν όλους τους άλλους, αδειάζουν τα σεντούκια της ψυχής μου και φεύγουν όσο γρήγορα ήρθαν.
Κι εγώ μένω κενή.
Το λιμάνι έχει ζωή για λίγο καιρό. Μετά είναι ήσυχο σαν νεκροταφείο.
Το λιμάνι έχει κόσμο για λίγο καιρό. Μετά αδειάζει.
Γιατί ο κόσμος προτιμάει το εφήμερο και τα κέρδη, παρά να αράξει κάπου μόνιμα και να δώσει κάτι σε αντάλλαγμα.
Δεν βαριέσαι, τουλάχιστον το άδειο λιμάνι είναι και το πιο καθαρό.


Σχόλια

  1. Πολύ όμορφες σκέψεις.
    Το λιμάνι λοιπόν. Ένας προορισμός που δεν είναι για ...μονιμότητα. Σε συνεχή κίνηση. Υποδοχές και αποχωρισμοί. Δίνει και παίρνει. "Κάθε λιμάνι και καημός". Δεν γράφτηκε τυχαία. Έχει τη σημασία και την ιστορία του.
    Κρατώ τις όμορφες σκέψεις σου Δανάη μου όπως πάντα έχουν κάτι σημαντικό να πουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτός ο στίχος. Η αλήθεια είναι τόσο βαθιά που όλοι θα βρούμε ένα παράδειγμα να το στηρίξουμε

      Διαγραφή
  2. Τρελάθηκα με τον παραλληλισμό! Και το συναίσθημα που δίνεις, νομίζω το ΄χουμε νιώσει όλοι, αλλά εσύ το αποτύπωσες τόσο παραστατικά. Κι έχει και έναν "ζαμαμφουτισμό", όπως μου αρέσει να λέω, ειδικά στο τέλος, που μου αρέσει πάρα πολύ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ειναι Χάρη, δυστυχώς. Αυτό το συναίσθημα το έχουμε βιώσει όλοι..

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top