Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

"Συγγραφέας… Ως και όπως οφείλει" του Χάρη Κωφιάδη

"Δεν γράφεται ο συγγραφέας με καλούπια... Πίσω από την ιδιότητα κρύβεται ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος, με τη δική του προσωπικότητα και φωνή" Είναι και συγγραφέας... Συχνά ακούω φράσεις του τύπου: «Είναι και συγγραφέας…», οι οποίες μάλιστα συνοδεύονται από υποτιμητικές ή ειρωνικές ματιές και εκφράσεις και λέγονται για να επικρίνουν μια συμπεριφορά του ατόμου η οποία, κατά τη γνώμη του εκφέροντα την άποψη, δεν συνάδει με τη συγγραφική ιδιότητα. Το κατακριτέο στοιχείο ενίοτε σχετίζεται με την εμφάνιση του εκάστοτε προσώπου και άλλοτε με τη συμπεριφορά του ή τη γενική εικόνα που επιλέγει να παρουσιάσει προς τα έξω. Αυτό συμβαίνει τόσο εκ του σύνεγγυς - έχει συμβεί πολλάκις και σε άτομα μέσα από τη δική μας ομάδα - αλλά πολύ περισσότερο μέσα από τα social media. Κάποιες φορές μάλιστα, πίσω από ανώνυμα προφίλ, με μοναδικό σκοπό αυτά τα άτομα να εμπλέκονται συνεχώς σε μια μάχη διαμέσου του πληκτρολογίου όχι υπέρ κάποιου σκοπού, αλλά κατά πάντων. Τι οφείλει (και τι όχι) ένας συγγραφέ...

Καλή χρονιά

 Αγαπητές φίλες και φίλοι,

η λογοτεχνική ομάδα

"Ονείρων Πένες"

και φυσικά το αγαπημένο μας blog


σας εύχεται ολόψυχα

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ


Ναι, αντιμετωπίζουμε μια σειρά από δύσκολες προκλήσεις. Ναι, έχουμε μπροστά να ανεβούμε ακόμα ανήφορο καθώς οι δυσκολίες της πανδημίας αγγίζουν κάθε παράμετρο της ζωής μας. Βιολογική, ψυχολογική, οικονομική και δημιουργική.

Σε αυτόν μας τον αγώνα οφείλουμε να δούμε μια σειρά από σκέψεις και στάσεις ζωής αγαπητοί φίλοι.

Δοκιμάζεται η ανθρωπιά μας, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Δοκιμάζονται τα συναισθήματα, η δικαιοσύνη. Ακόμα και η ελευθερία με τα δικαιώματά μας.

Είναι γεγονός ότι κύκλοι της εξουσίας, επιχειρούν ασύστολα, μέσα από την πανδημία, να περάσουν κατευθύνσεις στη ζωή μας που μας χειραγωγούν και μας αφαιρούν στοιχειώδη δικαιώματα.

Να γιατί πρέπει να ορθώσουμε τις δικές μας άμυνες!

Πρώτα και κύρια να φροντίσουμε την υγεία μας! Τη δική μας και των αγαπημένων μας ανθρώπων. Να ακολουθήσουμε την ιατρική επιστήμη, τις συμβουλές της, ψύχραιμα και συγκροτημένα.

Στη συνέχεια να ορθώσουμε την άμυνά μας απέναντι σε κάθε τι που επιβουλεύεται την αξιοπρέπεια της ζωής μας, τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Οργανωμένα, συλλογικά να σχεδιάσουμε την αντίστασή μας.

Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας στον συνάνθρωπό μας, σε κάθε τι αδύνατο και διαφορετικό. Να σταθούμε αλληλέγγυοι.

Τέλος, φίλες και φίλοι, όλα τούτα δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την πνευματική μας δημιουργία!

Το πνεύμα, οι τέχνες, είναι ένα μεγάλο όπλο του ανθρώπου, απέναντι σε κάθε κακουχία, σε κάθε επιβουλή. Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε το παρόν σε κάθε καλλιτεχνική ανησυχία.

Να διαβάσουμε, να γράψουμε, να ζωγραφίσουμε, να συνθέσουμε. Να δώσουμε τα μηνύματα ανθρωπιάς μέσα από την τέχνη.

Το blog μας, οι "Ονείρων Πένες", με την πνευματική δημιουργία των μελών και φίλων του, θα προσπαθήσει να είναι παρών σε μια τέτοια διαδικασία. Δεκτικό σε κάθε δημιουργία, σε κάθε προβολή.

Να είστε καλά. Να δημιουργείτε! 

Χρόνια Πολλά, καλή χρονιά.


Γίνετε, πολύ εύκολα, ακόλουθοι στο blog, για να το παρακολουθείτε μέσα από τον google reader.

Kάντε "κλικ" στην επιλογή "Παρακολούθηση" στην δεξιά στήλη


Σχόλια

  1. Γιάννη, να συμφωνήσω απόλυτα σε όλα τα παραπάνω. Ακολουθούμε τα υγειονομικά πρωτόκολλα, μένουμε υποψιασμένοι για τις "υπερβολές" της εξουσίας, δημιουργούμε, δημιουργούμε και όταν με το καλό τελειώσουν όλα, ελπίζω γρήγορα, τότε θα πρέπει να διεκδικήσουμε πίσω, όλες τις ελευθερίες μας, τις οποίες φοβάμαι ότι δεν θα "θυμηθούν" να μας δώσουν τόσο εύκολα όσο θα έπρεπε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α να είσαι σίγουρος για το τελευταίο φίλε Βασίλη. Τίποτα δεν θα επιστραφεί ανέξοδα. Όλα θα απαιτήσουν τον αγώνα τους δυστυχώς. Να είσαι καλά φίλε μου και σε ευχαριστούμε για το σχόλιο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

"Für Elise" γράφει ο Χάρης Κωφιάδης (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

Monsters are not born... Monsters are made, manufactured in an endless cycle of violence Für Elise " I shall die, and what I now feel be no longer felt. Soon these burning miseries will be extinct. I shall ascend my funeral pile triumphantly and exult in the agony of the torturing flames. Farewell. " ( «Θα πεθάνω και αυτό που νιώθω τώρα δεν θα γίνεται πια αισθητό. Σύντομα αυτές οι καυστικές δυστυχίες θα σβήσουν. Θα ανέβω θριαμβευτικά στην νεκρώσιμη σωρό μου και θα αγαλλιάσω μέσα στην αγωνία των βασανιστικών φλογών. Αντίο.») Έκλεισε το βιβλίο και έμεινε να κοιτάζει το εξώφυλλο, μασώντας αφηρημένα τα χείλη του. Μαίρη Σέλεϊ. Φράνκενστάιν .  Δεν ήταν ό,τι καλύτερο είχε διαβάσει. Όχι. Ούτε καν πλησίαζε. Ήταν σίγουρος γι’ αυτό. Ήταν όμως, αλήθεια; Τελευταία όλο και λιγόστευαν τα πράγματα για τα οποία μπορούσε να είναι απόλυτα βέβαιος. Τι κατάντια! Κούνησε απότομα το κεφάλι του και ανοιγόκλεισε τα μάτια του νευρικά για να συνέλθει. Επέστρεψε στο βιβλίο. Ό,τι κι αν ήταν, τον γοήτευ...

"Φωνές από το παρελθόν" της Ευδοκίας Αναγνώστου (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

"Φωνές από το παρελθόν"  Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ

(από τη Βούλα Γκεμίση) Ποια στιγμή της καθημερινότητάς σου πιστεύεις ότι τροφοδοτεί περισσότερο τη συγγραφή σου; Συνήθως είναι η στιγμή που είμαι μόνη μου. Μπορεί να είναι βράδυ, μπορεί και νωρίς το πρωί μετά τον καφέ, όταν μπορώ να βάλω ευκολότερα τις σκέψεις μου σε τάξη δίχως την κούραση τη βραδινή! Έχεις ποτέ νιώσει ότι ένα βιβλίο σε “διάλεξε” για να το γράψεις, αντί να το επιλέξεις εσύ;   Νομίζω πως όχι. Με διαλέγουν όμως οι ήρωες και απλώς εγώ τους τοποθετώ στην ιστορία που θέλω να πω. Νομίζω πως  ποτέ δεν με έχει διαλέξει κάποιο βιβλίο, καθώς οι ιστορίες πηγάζουν από την ψυχή μου άρα απορρέουν και από την εσωτερική μου ανάγκη να γραφτούν με αποτέλεσμα να αποτελούν δική μου επιλογή. ΒΡΕΣ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΕΔΩ!  Πόσο διαφέρει η συγγραφική σου φωνή από την προσωπική σου φωνή ως άνθρωπος; Σε ορισμένες περιπτώσεις και ιστορίες σχεδόν καθόλου. Μάλιστα έχω σχολιάσει πως πολλές φορές το χιούμορ των ηρώων, άνετα θα μπορούσε να αποτελέσει δικό μου τρόπο έκφρασης καθώς και ε...