Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

Καλή χρονιά

 Αγαπητές φίλες και φίλοι,

η λογοτεχνική ομάδα

"Ονείρων Πένες"

και φυσικά το αγαπημένο μας blog


σας εύχεται ολόψυχα

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ


Ναι, αντιμετωπίζουμε μια σειρά από δύσκολες προκλήσεις. Ναι, έχουμε μπροστά να ανεβούμε ακόμα ανήφορο καθώς οι δυσκολίες της πανδημίας αγγίζουν κάθε παράμετρο της ζωής μας. Βιολογική, ψυχολογική, οικονομική και δημιουργική.

Σε αυτόν μας τον αγώνα οφείλουμε να δούμε μια σειρά από σκέψεις και στάσεις ζωής αγαπητοί φίλοι.

Δοκιμάζεται η ανθρωπιά μας, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Δοκιμάζονται τα συναισθήματα, η δικαιοσύνη. Ακόμα και η ελευθερία με τα δικαιώματά μας.

Είναι γεγονός ότι κύκλοι της εξουσίας, επιχειρούν ασύστολα, μέσα από την πανδημία, να περάσουν κατευθύνσεις στη ζωή μας που μας χειραγωγούν και μας αφαιρούν στοιχειώδη δικαιώματα.

Να γιατί πρέπει να ορθώσουμε τις δικές μας άμυνες!

Πρώτα και κύρια να φροντίσουμε την υγεία μας! Τη δική μας και των αγαπημένων μας ανθρώπων. Να ακολουθήσουμε την ιατρική επιστήμη, τις συμβουλές της, ψύχραιμα και συγκροτημένα.

Στη συνέχεια να ορθώσουμε την άμυνά μας απέναντι σε κάθε τι που επιβουλεύεται την αξιοπρέπεια της ζωής μας, τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Οργανωμένα, συλλογικά να σχεδιάσουμε την αντίστασή μας.

Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας στον συνάνθρωπό μας, σε κάθε τι αδύνατο και διαφορετικό. Να σταθούμε αλληλέγγυοι.

Τέλος, φίλες και φίλοι, όλα τούτα δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την πνευματική μας δημιουργία!

Το πνεύμα, οι τέχνες, είναι ένα μεγάλο όπλο του ανθρώπου, απέναντι σε κάθε κακουχία, σε κάθε επιβουλή. Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε το παρόν σε κάθε καλλιτεχνική ανησυχία.

Να διαβάσουμε, να γράψουμε, να ζωγραφίσουμε, να συνθέσουμε. Να δώσουμε τα μηνύματα ανθρωπιάς μέσα από την τέχνη.

Το blog μας, οι "Ονείρων Πένες", με την πνευματική δημιουργία των μελών και φίλων του, θα προσπαθήσει να είναι παρών σε μια τέτοια διαδικασία. Δεκτικό σε κάθε δημιουργία, σε κάθε προβολή.

Να είστε καλά. Να δημιουργείτε! 

Χρόνια Πολλά, καλή χρονιά.


Γίνετε, πολύ εύκολα, ακόλουθοι στο blog, για να το παρακολουθείτε μέσα από τον google reader.

Kάντε "κλικ" στην επιλογή "Παρακολούθηση" στην δεξιά στήλη


Σχόλια

  1. Γιάννη, να συμφωνήσω απόλυτα σε όλα τα παραπάνω. Ακολουθούμε τα υγειονομικά πρωτόκολλα, μένουμε υποψιασμένοι για τις "υπερβολές" της εξουσίας, δημιουργούμε, δημιουργούμε και όταν με το καλό τελειώσουν όλα, ελπίζω γρήγορα, τότε θα πρέπει να διεκδικήσουμε πίσω, όλες τις ελευθερίες μας, τις οποίες φοβάμαι ότι δεν θα "θυμηθούν" να μας δώσουν τόσο εύκολα όσο θα έπρεπε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α να είσαι σίγουρος για το τελευταίο φίλε Βασίλη. Τίποτα δεν θα επιστραφεί ανέξοδα. Όλα θα απαιτήσουν τον αγώνα τους δυστυχώς. Να είσαι καλά φίλε μου και σε ευχαριστούμε για το σχόλιο.

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΓΙΩΡΓΟ ΓΙΩΤΣΑ

1. Πολλοί σε γνωρίζουν από τη σκοτεινή λογοτεχνία και τη φαντασία. Πώς επηρεάζει το ύφος σου η ενασχόληση με κοινωνικά θέματα, όπως στον αυτισμό; Η αλήθεια είναι ότι οι αναγνώστες με γνώρισαν και αγάπησαν ως συγγραφέα της λογοτεχνίας του φανταστικού -κάτι που συνεχίστηκε και εμπλουτίστηκε με βραβεία και διακρίσεις για πάνω από δέκα χρόνια. Αλλά καθώς έγινα γονιός, άρχισα να αλλάζω ως άνθρωπος -θέλω να πιστεύω πως ξεκίνησα να βελτιώνομαι, να αποκτώ κοινωνικές ανησυχίες και νέες σκέψεις μαζί με τις νέες αυτές ευθύνες και χαρές -και όλα αυτά φάνηκαν στην λογοτεχνική στροφή που συνειδητά -και με ρίσκο που δικαιώθηκε με εκκωφαντικό στ' αλήθεια τρόπο, τόσο με σπουδαίες βραβεύσεις, όσο κυρίως με την αγάπη των αναγνωστών-  έκανα, αρχικά με “Το κουτί”, και εν συνεχεία με το σε αρκετά σημεία βιωματικό “Το ξεχωριστό παιδί”, βήματα προς τα μπροστά. Σαφώς με απασχολούν και ως γονιό και ως ανεξάρτητο άνθρωπο τα κοινωνικά θέματα της σύγχρονης εποχής, ενώ ως συγγραφέας ανακαλύπτω, μια γραφή που εξ...

Το ποίημα της Δευτέρας

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης Δεν είναι Δευτέρα Είναι άλλη μια Δευτέρα που ο κόσμος τρέχει μανιωδώς να προλάβει, Τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τη ζωή... Τους βλέπεις. Είναι άλλη μια Δευτέρα, φορτωμένη με αράβικο χαρμάνι σε χάρτινα κύπελα,  Κανα-δυο τσιγάρα και τη βαριά αίσθηση πως κάτι ξεκινά που εσύ δεν θέλησες. Βλέμματα χαμηλωμένα σε πόδια που βιάζονται.  Και καρδιές που βουλιάζουν... Τις ακούς. Είναι άλλη μια Δευτέρα που θα 'θελες να 'τανε Παρασκευή,  Ή έστω Πέμπτη Και αναμονή! Πολλή αναμονή για το τίποτα εκείνο που δεν ξέρεις και δεν ξέρω. Το νιώθεις; Είναι άλλη μια Δευτέρα πάνω σε μύριες άλλες, Κι όμως, δεν θα 'λεγα πως με γνωρίζω καλύτερα απ' όσες πέρασαν. Μα κάτι έχει αλλάξει. Στη μακριά λίστα των όσων προσμένω, δεν είσαι... Και κάπως αυτή η Δευτέρα μοιάζει διαφορετική και αλλιώτικη. Είναι όμως άλλη μια Δευτέρα που θα φύγει. Ίσως την επόμενη σε περιμένω ξανά. Ίσως και όχι...