Το τελευταίο βράδυ που κοιμήθηκα εκεί ήταν τον Αύγουστο του ’15. Είχαμε μαζευτεί πολλοί βλέπετε. Εγώ. Οι γονείς. Οι παππούδες. Τα φαντάσματα. Οι τύψεις -ζώντων και μη. Ίσως επέστρεφα ξανά. Ίσως όταν δε θα ζει κανένας από τους προαναφερθέντες αποφασίσω να μείνω ξανά μέσα σε αυτούς τους τέσσερις τοίχους. Με τους νεκρούς και τις τύψεις τους τα καταφέρνω καλύτερα. Είναι πιο σιωπηλά όλα όταν είναι θαμμένα. Και οι άνθρωποι… και οι τύψεις τους. Το Καπετανόσπιτό μας ήταν κάτι σαν ιερό κειμήλιο. Σαν ένα παλιό μπαούλο που από μέσα του βγαίνουν άνθρωποι και αναμνήσεις. Ο παππούς Αυγέρης δεν ήταν ο πρώτος που έζησε εδώ, ήταν όμως εκείνος που φρόντισε να γεμίσει το πετρόχτιστο κειμήλιο των παππούδων του με ζωντάνια και φως. Και αναγκαστικά, όπως συμβαίνει πάντα με τους ανθρώπους… τύψεις. Ο Αυγέρης ήταν καπετάνιος. Και ως σωστός καπετάνιος που δεν μπορεί να κρατάει ταυτόχρονα το πηδάλιο ενός πλοίου κι ενός σπιτιού, παντρεύτηκε τη Σόφη παραδίδοντας της το πηδάλιο του σπιτιού και της καρδιάς του. ...
Αγαπητές φίλες και φίλοι,
η λογοτεχνική ομάδα
"Ονείρων Πένες"
και φυσικά το αγαπημένο μας blog
σας εύχεται ολόψυχα
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ
Ναι, αντιμετωπίζουμε μια σειρά από δύσκολες προκλήσεις. Ναι, έχουμε μπροστά να ανεβούμε ακόμα ανήφορο καθώς οι δυσκολίες της πανδημίας αγγίζουν κάθε παράμετρο της ζωής μας. Βιολογική, ψυχολογική, οικονομική και δημιουργική.
Σε αυτόν μας τον αγώνα οφείλουμε να δούμε μια σειρά από σκέψεις και στάσεις ζωής αγαπητοί φίλοι.
Δοκιμάζεται η ανθρωπιά μας, η αλληλεγγύη, η συλλογικότητα. Δοκιμάζονται τα συναισθήματα, η δικαιοσύνη. Ακόμα και η ελευθερία με τα δικαιώματά μας.
Είναι γεγονός ότι κύκλοι της εξουσίας, επιχειρούν ασύστολα, μέσα από την πανδημία, να περάσουν κατευθύνσεις στη ζωή μας που μας χειραγωγούν και μας αφαιρούν στοιχειώδη δικαιώματα.
Να γιατί πρέπει να ορθώσουμε τις δικές μας άμυνες!
Πρώτα και κύρια να φροντίσουμε την υγεία μας! Τη δική μας και των αγαπημένων μας ανθρώπων. Να ακολουθήσουμε την ιατρική επιστήμη, τις συμβουλές της, ψύχραιμα και συγκροτημένα.
Στη συνέχεια να ορθώσουμε την άμυνά μας απέναντι σε κάθε τι που επιβουλεύεται την αξιοπρέπεια της ζωής μας, τα εργασιακά και κοινωνικά μας δικαιώματα. Οργανωμένα, συλλογικά να σχεδιάσουμε την αντίστασή μας.
Να ανοίξουμε την αγκαλιά μας στον συνάνθρωπό μας, σε κάθε τι αδύνατο και διαφορετικό. Να σταθούμε αλληλέγγυοι.
Τέλος, φίλες και φίλοι, όλα τούτα δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την πνευματική μας δημιουργία!
Το πνεύμα, οι τέχνες, είναι ένα μεγάλο όπλο του ανθρώπου, απέναντι σε κάθε κακουχία, σε κάθε επιβουλή. Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε το παρόν σε κάθε καλλιτεχνική ανησυχία.
Να διαβάσουμε, να γράψουμε, να ζωγραφίσουμε, να συνθέσουμε. Να δώσουμε τα μηνύματα ανθρωπιάς μέσα από την τέχνη.
Το blog μας, οι "Ονείρων Πένες", με την πνευματική δημιουργία των μελών και φίλων του, θα προσπαθήσει να είναι παρών σε μια τέτοια διαδικασία. Δεκτικό σε κάθε δημιουργία, σε κάθε προβολή.
Να είστε καλά. Να δημιουργείτε!
Χρόνια Πολλά, καλή χρονιά.
Γίνετε, πολύ εύκολα, ακόλουθοι στο blog, για να το παρακολουθείτε μέσα από τον google reader.
Kάντε "κλικ" στην επιλογή "Παρακολούθηση" στην δεξιά στήλη
Γιάννη, να συμφωνήσω απόλυτα σε όλα τα παραπάνω. Ακολουθούμε τα υγειονομικά πρωτόκολλα, μένουμε υποψιασμένοι για τις "υπερβολές" της εξουσίας, δημιουργούμε, δημιουργούμε και όταν με το καλό τελειώσουν όλα, ελπίζω γρήγορα, τότε θα πρέπει να διεκδικήσουμε πίσω, όλες τις ελευθερίες μας, τις οποίες φοβάμαι ότι δεν θα "θυμηθούν" να μας δώσουν τόσο εύκολα όσο θα έπρεπε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ να είσαι σίγουρος για το τελευταίο φίλε Βασίλη. Τίποτα δεν θα επιστραφεί ανέξοδα. Όλα θα απαιτήσουν τον αγώνα τους δυστυχώς. Να είσαι καλά φίλε μου και σε ευχαριστούμε για το σχόλιο.
Διαγραφή