Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
banner

Our Latest

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

KΟΝΤΑ ΜΑΣ Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΕΛΕΝΗ ΣΙΝΤΟΥ

(από τη Βούλα Γκεμίση)


 Η Ελένη Σίντου γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Ιωάννινα. Σπούδασε Πληροφορική και

ΜΜΕ στο ΑΤΕΙ Πάτρας (Παράρτημα Πύργου). Είναι μητέρα δύο παιδιών και λατρεύει

το διάβασμα και τα ταξίδια. Το πρώτο της μυθιστόρημα κυκλοφόρησε από τις

εκδόσεις Λυκόφως με τίτλο Αρλίν. Τον Μάρτιο του 2023 εκδόθηκαν τα Αδαμάντινα

Τείχη και τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους τα Αδαμάντινα Τείχη Φιανκέτο, από τις

εκδόσεις Ελκυστής. Επισης στις 20 Δεκεμβρίου του 2023 κυκλοφόρησε το

μυθιστόρημα 7 Κόκκινα Φεγγάρια, σε μορφή e- book, από τις εκδόσεις

CarmelasBooks .Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής και

λογοτεχνίας του φανταστικού, το Master Class Συγγραφής του Κώστα Κρομμύδα, τα

σεμινάρια Φιλολογικής και Λογοτεχνική επιμέλειας του Βαγγέλη Ιωσηφίδη, όπως

επίσης και το σεμινάριο «Εγκληματολογία: στο μυαλό ενός δράστη» του ΚΕΔΙΒΙΜ

Παντείου. Αγαπά και θαυμάζει τον Τόλκιν, τον John Verdon και την αστυνομική

λογοτεχνία. Είμαι μητέρα δύο μικρών κοριτσιών και μου αρέσουν τα ταξίδια.




Πες μας λίγα λόγια για εσένα για να σε γνωρίσουμε καλύτερα.

Αρχικά να σας ευχαριστήσω για τη φιλοξενία. Είναι μεγάλη μου χαρά και τιμή! Είμαι τριανταπέντε ετών, γεννήθηκα και μεγάλωσα στα πανέμορφα Ιωάννινα, έχω σπουδάσει Πληροφορική και ΜΜΕ και είμαι μητέρα δύο μικρών κοριτσιών. Έχω παρακολουθήσει σεμινάρια Εγκληματολογίας, λογοτεχνικής και φιλολογικής επιμέλειας, κοσμοπλασίας, δημιουργικής γραφής και Λογοτεχνίας του Φανταστικού. Μου αρέσουν τα ταξίδια, τα βιβλία (τι πρωτότυπο!) και το ποδόσφαιρο. Η μουσική επίσης έχει προεξάρχοντα ρόλο στην καθημερινότητα μου  και με συντροφεύει σε κάθε συγγραφικό ταξίδι. Το πρώτο μου βιβλίο το έγραψα στα 18 και από τότε η συγγραφή έχει γίνει προέκταση του μυαλού και της ψυχής μου.

 Πόσα και ποια βιβλία έχεις να μας συστήσεις σαν συγγραφέας;

Τέσσερα είναι τα βιβλία μου, που έχουν εκδοθεί μέχρι και σήμερα. Το πρώτο, το οποίο θα γίνει επανέκδοση από νέο εκδοτικό οίκο, είναι η Αρλίν. Ένα εφηβικό μυθιστόρημα, που ανήκει στο Fantasy –επική φαντασία και μαγικό ρεαλισμό, θα έλεγα κυρίως- και είναι το πρώτο μέρος της τριλογίας, με τίτλο Τα Δαιμόνια της Φύσης. Η προηγούμενη χρονιά υπήρξε η πλέον παραγωγική για εμένα, έχοντας τρία βιβλία συνολικά, δύο έντυπα και ένα σε μορφή  e-book. Θα αναφερθώ σε αυτά πιο αναλυτικά με χρονολογική σειρά, γιατί ειλικρινά δεν επιθυμώ να αδικήσω κανένα από τα λογοτεχνικά παιδιά μου.  Τα Αδαμάντινα Τείχη και Αδαμάντινα Τείχη- Φιανκέτο (Εκδόσεις Ελκυστής), είναι δύο κατασκοπικά, αισθηματικά μυθιστορήματα με δόσεις πολιτικού θρίλερ και η ιστορία διαδραματίζεται στην πολύπαθη Ουκρανία, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του πολέμου. Το Δεκέμβριο του 2023, κυκλοφόρησε σε μορφή e-book από τις εκδόσεις CarmelasBooks, το μυθιστόρημα μου, 7 Κόκκινα Φεγγάρια. Είναι ένα αισθηματικό, κοινωνικό, μεταφυσικό μυθιστόρημα με κάποια βιωματικά στοιχεία δικά μου και κοντινών μου ανθρώπων και το αγαπώ ιδιαίτερα, οφείλω να ομολογήσω.




Γιατί κάποιος να επιλέξει να διαβάσει ένα ebook;

Η τεχνολογία πλέον είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας μας. Δεν θα μπορούσε λοιπόν το βιβλίο να αποτελεί εξαίρεση. Προσωπικά θεωρώ, πως είναι χρηστικά και ο τρόπος που έχουν στηθεί οι πλατφόρμες και οι εφαρμογές απόλυτα φιλικές προς τους χρήστες. Τα κουβαλάς παντού μαζί σου και ανά πάσα στιγμή σε συντροφεύουν, δεν ξεμένεις ποτέ από ένα καλό βιβλίο. Θα σου πω μόνο, πως η γιαγιά μου ζήτησε smartphone, για να μπορεί να διαβάσει το βιβλίο μου, που κυκλοφορεί σε ηλεκτρονική μορφή.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο σου που έχεις περισσότερο αδυναμία; Αν ναι, ποιο είναι αυτό και γιατί;

Δύσκολη ερώτηση. Ίσως ένα μικρό προβάδισμα έχουν τα Αδαμάντινα Τείχη και τα 7 Κόκκινα Φεγγάρια. Κυρίως, για τους χαρακτήρες που πρωταγωνιστούν αλλά και τις αδυναμίες όλων μου των ηρώων.

Ποιο είναι το πιο δύσκολο σημείο που θα αντιμετωπίσει ένας νέος συγγραφέας στην έκδοση του;

Δεν μπορώ να πω, πως θα είναι μόνο ένα. Δυστυχώς ο χώρος είναι ανθρωποφαγικός και ακανθώδης. Από την προσωπική μου εμπειρία, το μεγαλύτερο ζήτημα ήταν η ανυπαρξία του πρώτου μου εκδότη και η κακή συνεννόηση σε βασικά ζητήματα, που αφορούσαν το βιβλίο. 



Πες μας κάτι που δεν γνωρίζουμε ή δεν φανταζόμαστε για εσένα.

Έχω οκτώ τατουάζ, τα οποία απέκτησα τους τελευταίους έντεκα μήνες. Είναι όλα συμβολικά και τα 4 αφορούν τα εκδοθέντα βιβλία μου.

7. Ποιο είναι το πιο δυνατό μήνυμα που θέλεις να περάσεις μέσα από την ιστορία σου 7 Κόκκινα Φεγγάρια;

Η αγάπη μπορεί σε όλες της, τις μορφές να υπερνικήσει τα πάντα, ακόμα και τον ίδιο τον θάνατο. Είναι κινητήριος δύναμη και καταλύτης για την ανθρώπινη ύπαρξη.

Αν έπρεπε να μας συστήσεις ένα βιβλίο σαν αναγνώστρια, ποιο θα ήταν αυτό και για ποιο λόγο;

Μόνο ένα; Αδύνατον! Να σας συστήσω δύο Ελλήνων και δύο ξένων συγγραφέων. Το ορφανοτροφείο του Serhiy Zhadan, οι επτά Αγγελιοφόροι του Μπουτζατι, το Μακρύ Σοκάκι του Γιώργου Γιώτσα και οι Χρήσιμοι Ηλίθιοι του Άντυ Βρόσγου.

Μοιράσου μαζί μας ένα αγαπημένο μότο ζωής που το ακολουθείς πιστά.

One day at a time!

Κλείνοντας, θα θέλαμε να μας πεις αν έχεις δρομολογήσει κάποια επόμενη έκδοση.

Τον Ιούλιο θα κυκλοφορήσει από το CarmelasBooks σε μορφή e-book, ένα αισθηματικό-κοινωνικό μυθιστόρημα. Στην παρούσα φάση επιπλέον βρίσκομαι σε συζητήσεις για το αστυνομικό που έχω ολοκληρώσει και ταυτόχρονα ασχολούμαι με τη συγγραφή του τρίτου και τελευταίου μέρους από τα Αδαμάντινα Τείχη! Σας ευχαριστώ ολόψυχα για την απολαυστική συνέντευξη!




 

 



Σχόλια

  1. Χαίρομαι, ολόψυχα, να βλέπω νέες γυναίκες, μητέρες να ακολουθούν το μεράκι της συγγραφής, της δημιουργίας και της έκφρασης.
    Να ευχηθώ το καλύτερο στην Ελένη και όμορφα πετάγματα στα όνειρά της.
    Βούλα μου ευχαριστούμε για τη συνέντευξη .
    Καλή Ανάσταση σε όλους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. An interesting journey as a writer. Her mix of fantasy, thriller, and emotional storytelling stands out.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Most Popular

Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε;

"Μερικές φορές η γραφή γίνεται καθρέφτης· άλλες, απλώς φως που πέφτει αλλού και μας δείχνει κάτι διαφορετικό."   Κι αν δεν είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε, τότε ίσως γράφουμε για να ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Η ταύτιση συγγραφέα και χαρακτήρων Ένα από τα πιο συχνά και πιο έντονα debates ανάμεσα σε βιβλιόφιλους, αναγνώστες και συγγραφείς είναι αυτό που αφορά τη θεματολογία και κυρίως τους χαρακτήρες που γράφονται σε ένα βιβλίο. Είμαστε τελικά αυτό που γράφουμε; Υπάρχει μια εσφαλμένη, αλλά διαδεδομένη τάση να ταυτίζεται ο συγγραφέας με τους χαρακτήρες του. Είτε αυτό γίνεται για καλό, είτε για κακό. Στη δεύτερη περίπτωση μάλιστα, τα αίματα ανάβουν γρηγορότερα και οι συζητήσεις παίρνουν συχνά φωτιά, με τους συνομιλητές να υιοθετούν ακραίες θέσεις. Όταν η ιστορία καθορίζει τη συμπεριφορά Αν, για παράδειγμα, κάποιος συγγραφέας έχει γράψει άντρες χαρακτήρες που λειτουργούν με ένα mindset πιο αυταρχικό, με αρχηγικές τάσεις ή με μισογυνιστική συμπεριφορά, αυτόματα θεωρείτ...

Το ποίημα της Δευτέρας

Γράφει ο Χάρης Κωφιάδης Δεν είναι Δευτέρα Είναι άλλη μια Δευτέρα που ο κόσμος τρέχει μανιωδώς να προλάβει, Τη δουλειά, τις υποχρεώσεις, τη ζωή... Τους βλέπεις. Είναι άλλη μια Δευτέρα, φορτωμένη με αράβικο χαρμάνι σε χάρτινα κύπελα,  Κανα-δυο τσιγάρα και τη βαριά αίσθηση πως κάτι ξεκινά που εσύ δεν θέλησες. Βλέμματα χαμηλωμένα σε πόδια που βιάζονται.  Και καρδιές που βουλιάζουν... Τις ακούς. Είναι άλλη μια Δευτέρα που θα 'θελες να 'τανε Παρασκευή,  Ή έστω Πέμπτη Και αναμονή! Πολλή αναμονή για το τίποτα εκείνο που δεν ξέρεις και δεν ξέρω. Το νιώθεις; Είναι άλλη μια Δευτέρα πάνω σε μύριες άλλες, Κι όμως, δεν θα 'λεγα πως με γνωρίζω καλύτερα απ' όσες πέρασαν. Μα κάτι έχει αλλάξει. Στη μακριά λίστα των όσων προσμένω, δεν είσαι... Και κάπως αυτή η Δευτέρα μοιάζει διαφορετική και αλλιώτικη. Είναι όμως άλλη μια Δευτέρα που θα φύγει. Ίσως την επόμενη σε περιμένω ξανά. Ίσως και όχι...

Συνέντευξη με την Άνδρεα Αρβανιτίδου

  Σήμερα έχουμε τη χαρά να φιλοξενούμε στο blog μας την Άνδρεα Αρβανιτίδου συγγραφέα του βιβλίου " Όσα χρόνια κι αν περάσουν ".    Πες μας λίγα λόγια για εσένα, την πορεία και τα ενδιαφέροντα σου.    Εί μαι η Άνδρεα Αρβανιτίδου, γεννήθηκα το 1979 στην Τσεχία και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Τα τελευταία δέκα χρόνια μένω στην Αθήνα, είναι μια από τις τελευταίες μου νέες αρχές. Από μικρή μου άρεσε το γράψιμο και να ταξιδεύω με το νου μου. Πολλές σκέψεις κατέκλυζαν το κεφάλι μου. Ήμουν πάντα μοναχική και μου άρεσε πολύ η μουσική, ο πατέρας μου μουσικός και έτσι μεγάλωσα με παλιά λαϊκά τραγούδια. Επίσης μου άρεσε ο χορός. Γενικά ήμουν παιδί της τέχνης. Απλά είχα χαθεί σε άλλες προτεραιότητες και έτσι αυτό το όνειρο πήγε πίσω. Ένα σημαντικό γεγονός με ταρακούνησε, κοιτώντας τον χάρο στα μάτια, κατάλαβα ότι βαδίζω σε λάθος μονοπάτια. Από τότε μόνο τα όνειρα πραγματοποιώ. Κοιτάζω έμενα πρώτα. Τώρα που πρέπει να είμαι πιο χαλαρή και ήρεμη πρέπει να ξεχάσω τη δραστήρια φύση...