Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλώς ήρθες

Αναγνώστης, συγγραφέας, αρθρογράφος ή και απλός περαστικός... Είναι τιμή μας να σε έχουμε στην παρέα μας!

Επιλεγμένα

"Φωνές από το παρελθόν" της Ευδοκίας Αναγνώστου (Συμμετοχή στο δικτυακό δρώμενο "Μια ιδέα-μια έμπνευση #4)

"Φωνές από το παρελθόν"  Γράφει η Ευδοκία Αναγνώστου Κεντρική ιδέα: Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play. Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά: «Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες. Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν; Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας; Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον. Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ...
10 σχόλια
Read more »
Ετικέτες

ο Χρόνος

Γράφει η Βούλα Γκεμίση

ο ΧΡΟΝΟΣ 


Αντέχουν τα νήματα στο παρελθόν να πλέξουν αραχνοΰφαντη εσωτερική δύναμη για να προχωρήσεις παρακάτω;

Οι αναμνήσεις θα επισκιάσουν την αντοχή.

Ο χρόνος θα επουλώσει κάθε ανοιχτή πληγή που αιμορραγεί.

Θα προσπεράσει με το σκήπτρο του νικητή και θα ρίξει μισό βλέφαρο στο απομεινάρι της ψυχής.

Θα περάσει.

Όλα περνάνε όταν εκείνος τα αγκαλιάζει.

Έτσι αρκέστηκαν στο να μας πουν.

Αυτό είναι το παρήγορο συμπέρασμα.

Εκείνος θα κάνει τη δουλειά του κάπως σιωπηλά και απόμακρα και στο τέλος θα πανηγυρίσει με την ίδια νοσταλγικότητα.

Κανείς δεν θα καταλάβει το μεγάλο του έργο.

Κανείς δεν θα αγαπήσει τα σημάδια.

Τα τραύματα θα μείνουν πίσω.

Μόνο η ψυχή θα πιάνει το νου από το χέρι για να τρέξουν ελεύθερα προς το άγνωστο. Να συναντήσουν την ανάμνηση. 
Να αγαπήσουν τη δύναμη της.



Ετικέτες

Σχόλια

  1. Giannis Pit.22 Ιουλίου 2020 στις 2:13 μ.μ.

    Μένω ενθουσιασμένος και συγκινημένος από τον ποιητικό σου λόγο Βούλα μου. Για μια ακόμα φορά μας δίνεις ένα εξαίρετο δημιούργημά σου. Ξέρεις ότι σου έχω εμπιστοσύνη. Ότι δεν έρχεται σαν έκπληξη αυτή η εξέλιξη. Για μένα ήταν αναμενόμενη.
    Υπέροχο ποίημα, αφιερωμένο στο χρόνο.
    Σε ευχαριστούμε πολύ για αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βούλα Γκεμίση22 Ιουλίου 2020 στις 2:42 μ.μ.

      Κάποιες εμπνεύσεις μας πιστεύω ότι ανήκουν αποκλειστικά στο blog μας! Ή ίσως θα πρέπει να ξεκινάνε το ταξίδι τους από εδώ!
      Σ ευχαριστώ πολύ καλέ μου Γιάννη!

      Διαγραφή
  2. Δανάη Ιμπραχήμ22 Ιουλίου 2020 στις 5:05 μ.μ.

    Πόσο δυνατό και κοντά σε τόσες εμπειρίες μας. Ο χρόνος, αυτό το τεράστιο καταπραϋντικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βούλα Γκεμίση22 Ιουλίου 2020 στις 10:17 μ.μ.

      Έτσι είναι... Πάντα μας αγγίζει αλλά και πάντα μας προσπερνά! Σ ευχαριστώ Δανάη μου!

      Διαγραφή
  3. Χάρης Κωφιάδης22 Ιουλίου 2020 στις 6:23 μ.μ.

    Μα ποσο ωραιο πορτραιτο του χρόνου. Πραγματικα εντυπωσιαζομαι με το πρωτόγνωρο της γραφής σου σε αυτό το κομματι και διαπιστώνω πως είσαι εξισου ταλαντούχα με ό,τι καταπιάνεσαι!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Βούλα Γκεμίση22 Ιουλίου 2020 στις 10:18 μ.μ.

      Χάρη αν μπορούσες τώρα να με δεις... Κοκκινίζουν τα μάγουλα μου! Αλήθεια με συγκίνησε το σχόλιο σου & το κρατάω στην καρδιά μου να ξέρεις!
      Σε ευχαριστώ πολύ!

      Διαγραφή
  4. Αικατερίνη Χριστοδούλου22 Ιουλίου 2020 στις 10:51 μ.μ.

    Υπέροχο, ανατριχιαστικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Back to Top