"Ακούγοντας τη βροχή" ποίημα του Γιάννη Πιταροκοίλη
Ακούγοντας τη βροχή Ακούγοντας τη βροχή να πέφτει, στέκεις εκεί κολλημένος στο νοτισμένο παραθύρι, καραδοκώντας με το βλέμμα σου τις σταγόνες, που αρμενίζουν στο δικό τους ταξίδι στο τζάμι. Ακούγοντας τη βροχή, καρτεράς να δεις ποιο τραγούδι θα διαλέξει. Θα στήσει τη δική της ορχήστρα πάνω στην ξύλινη στέγη τα δικά της βιολιά θα 'ναι στα γυάλινα του σπιτιού και τα κρουστά της στα κεραμίδια της σκεπής. Και ο ρυθμός θα αφήνεται στην αγκαλιά της. Πότε είναι ένα απαλό θρόισμα που κάνουν οι λίγες σταλαγματιές, λες και μετριούνται με τη δική τους συστολή, ντροπαλές σαν τις μικρές παρθένες κόρες. Πότε είναι ένα αλέγκρο τραγούδι, με ρυθμό και ήχο ξέχωρο, με το δικό του ρεφραίν και στίχους. Πότε γίνεται ένα κρεσέντο από ήχους ξέφρενους, να κραυγάζει, να απειλεί, να δυναμώνει, σε παρασύρει, σε φοβίζει. Ακούγοντας τη βροχή αναμετριέσαι με τη ζωή έξω απ' το τζάμι, αυτά που συμβαίνουν έξω από σένα, γνώριμα μα μακρινά. Δεν μπορείς να απλώσεις τα χέρια να τα αγγίξεις, μονάχα να τα δεις, να...
Χάρη φίλε μου, μας εκπλήσσεις ακόμα μια φορά θετικά! Και ποίημα φίλε μου! Και μάλιστα εξαίσιο, όμορφο, λυρικό και αισθαντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήπως είναι στιγμή να το δοκιμάσεις πιο συστηματικά;
Στέλνω την ενθάρρυνσή μου αγαπητέ.
Εμπνεύσεις της στιγμής Γιάννη, για τις οποίες οταν έρχονται σε αυτη τη μορφή του ποιήματος, δεν έχω και κανένα μέτρο, κανενα σύστημα αξιολόγησης. Μα σας το παραθέτω και χαίρομαι πολύ γι αυτά που ακούω ή που διαβαζω εν προκειμένω!!! Θερμα σ ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήH ποίηση Χάρη μου δεν έχει προετοιμασία. Μέσα στην καρδιά σου γεννιέται με τη φλόγα της ψυχής σου. Δεν έχει μέτρα, δεν έχει σταθμά. Γράφεις και εκφράζεις. Κάνε το, μην διστάζεις!
ΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.