Ονείρων Πένες

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2020

Tο γραμμόφωνο..

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη Η φωνή σου έχει ξεθωριάσει απ' το φωνογράφο της ζωής Αυτή που κάποτε ήταν Ο απολαυστικότερος ήχος Το τραγούδισμα της ψυχής Χιλιοπαιγμένη στο μεγάλο δίσκο βινυλίου του νού.. Έχει πια φθαρεί Πάλιωσε Σκούριασε Η ακίδα συνέχιζε να χαϊδεύει Και να διαπερνάει κάθε εκατοστό της περιστρεφόμενης επιφάνειας Αδιάκοπα.. Τα σημάδια της φανερά από Το πλήρωμα Το πέρασμα του χρόνου.. Δυσκόλευε την τοξοειδή κίνηση του Χαραγματιές Χαραγματιές σαν αυτές Που άφησε με το φευγιό του Στη ζωή όλα είναι δανεικά Ακόμη και το φευγιό κάποια στιγμή θα συναντήσει το αντάμωμα του.. Θα το περιμένει σαν αιώνιος φύλακας Να 'ρθει να φουντώσει την τρικυμία του πόθου τους Σαν φουριόζος άνεμος Αναμεμειγμένος με αναμνήσεις Αρώματα Και υποσχέσεις μιας ζωής.. Έτσι λοιπόν.....

Γκρίζος ουρανός

Γράφει η Αναγνώστου Εύα Τα σήμαντρα των εκκλησιών χτύπησαν πένθιμα Οι χαρές στα βάθη του χωριού σταμάτησαν Οι περιπλανώμενοι έμειναν μετέωροι , τα σώματα τους στήλες άλατος Χιλιάδες πουλιά πέταξαν πάνω από τον γκρίζο ουρανό Δέντρα που λυσσομανούσαν για μια θέση στην ζωή Ρίζες βαθιά χωμένες στην γη Νύχια γαμψά από κοράκια που μόνη τους ευχαρίστηση να τρέφονται από τις σάρκες των καταραμένων Το μελαγχολικό της πρόσωπο έμεινε ανέκφραστο Κρυμμένο πίσω από τις επιβλητικές κουρτίνες Αόρατο από τα άγνωστα μάτια που πάση θυσία ήθελαν να παρεισφρήσουν στην ζωή της . Τα γαλανά μάτια της μετετράπηκαν στο χρώμα του γραφίτη Τα δόντια της έγιναν πιο αιχμηρά ουρλιάζοντας στην μέση του άδειου σπιτιού Χιλιάδες δαίμονες σκαρφάλωσαν στο καταραμένο δέρμα της Τους ένιωθε να τρυπάνε σαν βελόνες κάθε σημείο του Να εισχωρούν στο ήδη διαταραγμένο της μυαλό Βλασφήμια βγήκε από ...

Γνωρίστε τον Χάρη Κωφιάδη

Το "Ονείρων Πένες" συνεχίζει να ανοίγει τις πόρτες του στους αναγνώστες του. Σκοπός μας πρωταρχικός να γνωρίσετε τα μέλη της λογοτεχνικής μας ομάδας. Στα πλαίσια αυτά έχουμε ήδη ξεκινήσει, τη διαδικασία μιας μικρής συνέντευξης μέσα από την οποία, τα μέλη της ομάδας και συντάκτες του blog παρουσιάζουν βασικές πτυχές από τις σκέψεις και τα βιώματά τους από την μέχρι τώρα εμπειρία τους στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης. Εκτός λοιπόν από τις προσωπικές σελίδες που υπάρχουν στο blog για το κάθε μέλος, στις οποίες μπορείτε να διαβάσετε τα βιογραφικά τους αλλά και την βιβλιογραφία τους, μπορείτε και μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις να μάθετε περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτούς για την αγάπη τους και το μεράκι τους στην τέχνη του λόγου. Συνεχίζουμε λοιπόν σήμερα με το 7ο μέλος της λογοτεχνικής μας ομάδας: Γνωρίστε τον Χάρη Κωφιάδη (Λογοτεχνικό όνομα στο Wattpad: Quicklines ) Ερωτήσεις παρουσίασης Ποια εσωτερική ανάγκη ή τι άλλο σ...

Αναμονές..

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη «Είσαι σπάνια» είχες πει Ακόμη ηχεί η φωνή σου μέσα μου Ένα αβίαστο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη σου Ροδαλά, υγρά από την ένταση της στιγμής Νιώθω την βελούδινη υφή τους, τη γεύση τους Την ανάσα σου καυτή να κατεβαίνει και να μου καίει τα σωθικά. Δεν περιγράφεται με λέξεις το συναίσθημα Δεν χωράει σε μακρόσυρτες προτάσεις Άλλοτε είναι σιωπηλό, άλλοτε ουρλιάζει.. Αν κάτι μου 'μαθες καλά είναι πως ο έρωτας δεν είναι πάντοτε αμοιβαίος ούτε αμφίδρομος, αλλά ανεξέλεγκτος Γιατί έρωτας και έλεγχος δεν αποτελούν ταυτόσημες έννοιες Είτε τολμάς να τον ζήσεις..είτε όχι Δίκη σου η απόφαση, δίκη σου κι η επιλογή.. Η ζωή είναι μικρή για αναμονές Όπως και να 'χει, ό,τι κι αν γίνει να ξέρεις πως κάποιος, κάπου αγρυπνά με τη σκέψη σου.. Σε περιμένω.. Κ.Χ Aπο την ποιητική της συλλογή : ...

Πανδημικές σκέψεις εν μέσω καραντίνας

by: My little stories Το δίσεκτο 2020 μπήκε για τα καλά και μάλιστα μπήκε με αξιώσεις ενός κακομαθημένου παλιόπαιδου που θέλει διαρκώς να τραβάει όλα τα βλέμματα πάνω του. Και ενώ από μια σκοπιά θα μπορούσε ίσως κάποιος να πει πως ξεκίνησε καλά. Για κάποιους θα ήταν το έτος που θα έκαναν κάποια ριζοσπαστική αλλαγή στην ζωή τους, έτσι, για το γαμώτο. Τι στο διάολο και εγώ είχα αποφασίσει να γίνω παραμυθάς (δεν το έχω εγκαταλείψει) και να επικεντρωθώ σε εγχώριους πλους. Για κάποιους άλλους θα ήταν μια ευκαιρία να ξεπλύνουν τις στεναχώριες που ίσως και να τους χάρισε απλόχερα το 2019. Για κάποιους άλλους ήταν μια ευκαιρία για ένα καινούργιο ξεκίνημα, είτε επαγγελματικό, είτε προσωπικό. Και όχι πολύ μακριά από την έναρξη του έτους, αλλά σίγουρα πολύ μακριά από το μέρος που ζούμε, έπαιρνε σάρκα και οστά ένας ιός. Στην αρχή ίσως και να το πήραμε κάπως χαλαρά το θέμα, και μιλάω από προσωπικής άποψης μιας και όταν ενημερώθηκα για την κατάσταση είπα: "για την Κίνα είναι κάπω...

25η Μαρτίου - Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη Η γιορτή του Ευαγγελισμού, προμηνύει το χαρμόσυνο μήνυμα του Αρχαγγέλου Γαβριήλ προς την Παρθένο Μαρία, ότι θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Σημαντική εορτή της ορθοδοξίας, καθώς συμπίπτει και με την ελληνική επανάσταση του 1821, μια συμπόρευση Ελληνισμού και Ορθοδοξίας. Στις δύσκολες ώρες που περνάνε χιλιάδες άνθρωποι, με την πανδημία φερόμενη ως " κορωνοϊός " να χτυπάει όλο και περισσότερες πόρτες, η εξύμνηση, η υπομονή, η ελπίδα και η αισιοδοξία είναι τα μόνα "φάρμακα" που μπορούν να γιατρέψουν τις πληγές στη ψυχή μας. Με αφορμή αυτή τη μεγάλη εορτή, θα ήθελα να αναφερθώ σε έναν Άγγλο, ποιητή και ζωγράφο τον Dante Gabriel Rossetti (1828-1882), μια εξέχουσα προσωπικότητα στο χώρο των Τεχνών και ιδρυτή του Προ-Ραφαηλητικού κινήματος. Οι πίνακες του χαρακτηρίζονται απο ρεαλισμό αλλά στη συνέχεια ακολούθησαν το κίνημα του συμβολισμού και τις μυθολογικές παρεκβολές. Ένας απο τους διασημότερους πίνακες του είναι ο ...

Τα χρώματα της μοναξιάς

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ Είναι κοντά η μέρα που θα γεννηθούν ξανά τα άνθη. Η γκρίζα απόχρωση των λουλουδιών μοιάζει με στάχτη που φυσάει ο άνεμος προς τις ξεπλυμένες αποχρώσεις του μυαλού. Εγώ δεν πρόφτασα να αγγίξω τα ροδοπέταλα, μα κράτησα μέσα μου τη θλίψη των λουλουδιών. Φυλακισμένη στους κήπους της καρδιάς. Σφιχτοδεμένη στο στέρνο αναμοχλεύοντας την ελπίδα. Μοιάζω με τρομαγμένο παιδί. Δειλά βήματα. Βήματα ασταθή. Ήθελα να αγγίξω τα χρώματα της μοναξιάς. Ήθελα να τρέξω σε καινούριους ουρανούς. Να μουτζουρώσω τα χέρια μου μέσα από ξεχασμένες ζωγραφιές. Μακριά από το φόβο που μου υπέδειξαν να ζω. Βούλα Γκεμίση

Γνωρίστε την Εύα Αναγνώστου

Το "Ονείρων Πένες" συνεχίζει να ανοίγει τις πόρτες του στους αναγνώστες του. Σκοπός μας πρωταρχικός να γνωρίσετε τα μέλη της λογοτεχνικής μας ομάδας. Στα πλαίσια αυτά έχουμε ήδη ξεκινήσει, τη διαδικασία μιας μικρής συνέντευξης μέσα από την οποία, τα μέλη της ομάδας και συντάκτες του blog παρουσιάζουν βασικές πτυχές από τις σκέψεις και τα βιώματά τους από την μέχρι τώρα εμπειρία τους στον κόσμο της λογοτεχνίας και της ποίησης. Εκτός λοιπόν από τις προσωπικές σελίδες που υπάρχουν στο blog για το κάθε μέλος, στις οποίες μπορείτε να διαβάσετε τα βιογραφικά τους αλλά και την βιβλιογραφία τους, μπορείτε και μέσα από αυτές τις συνεντεύξεις να μάθετε περισσότερα πράγματα πάνω σε αυτούς για την αγάπη τους και το μεράκι τους στην τέχνη του λόγου. Συνεχίζουμε λοιπόν σήμερα με το 6ο μέλος της λογοτεχνικής μας ομάδας: Γνωρίστε την Εύα Αναγνώστου (Λογοτεχνικό όνομα στο Wattpad: Darkeva ) Ερωτήσεις παρουσίασης Ποια εσωτερική ανάγκη ή τι άλλο σε ...

Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης - 21 Μαρτίου 2020

Γράφει η Χριστοδούλου Αικατερίνη Tο μολύβι... Σκόρπιες λέξεις σε χαρτί μόνο αυτές μπορούν να μιλήσουν για' σένα και για' μένα.. Είμαι δειλή, ναι καλά άκουσες δειλή να εκφράσω όσα νιώθω. Το μολύβι όμως δεν φοβάται δεν τρέμει στο πως θα ξεστομίσει την κάθε λέξη... Την βροντοφωνάζει να ακουστεί δίχως ντροπές, δίχως ανασφάλειες. Περίεργο συναίσθημα να ξέρεις πως διαβάζεσαι από την ίδια σου την έμπνευση,κι ακόμη πιο περίεργο να μην γνωρίζει πως είναι ο ήρωας των ιστορίων σου. Μέχρι τότε, το μολύβι θα γράφει Δεν φοβάται, δεν φοβάται.. Κ.Χ Απο την ποιητική της συλλογή ''Ζωή και Ποίηση'' Η Παγκόσμια ημέρα ποίησης καθιερώθηκε να εορτάζεται κάθε χρόνο στις 21 Μαρτίου. Η έμπνευση ανήκει στον Έλληνα ποιητή Μιχαήλ Μήτρα, ο οποίος το 1977 πρότεινε στην Εταιρεία Συγγραφέων να υιοθετηθεί ο εορτασμός της ημέρας αυτής στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες. Η ποιήτρια Λύντια Στεφάνου, θεωρεί αυτή...

Η ΠΟΡΝΗ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ

Γράφει η Δανάη Ιμπραχήμ Το ασημένιο φεγγάρι σηκώθηκε περήφανο στον κατάμαυρο ουρανό για να κατανικήσει δειλά το έρεβος που επικράτησε στην Βαβυλώνα. Το φως του ριχνόταν αβέβαιο σε δρόμους που επιθυμούσε να ζεστάνει, μα δυστυχώς δεν έδινε ζωή σε επικίνδυνα σοκάκια, όπου ελλόχευε κάθε λογής κίνδυνος. Σε τούτα τα μονοπάτια βάδιζαν άντρες και αγόρια που μόλις είχαν βγάλει χνούδι πάνω από τα χείλη τους για να μυηθούν από τους πρεσβύτερους στις τελετουργίες της νύχτας. Μα τούτες οι πρακτικές δεν είχαν σχέση με τους θεούς και θεές που λάτρευαν την ημέρα. Επρόκειτο για την ικανοποίηση παθών που υπηρετούσαν με ευλάβεια τις νύχτες, όταν δεν ήταν υποχρεωμένοι να προσποιούνται τους σωστούς οικογενειάρχες. Προς αυτή την ιεροτελεστία βάδιζε κι ο Σιν, ένας από τους πιο ευυπόληπτους πολίτες της Κούθα. Όλοι τον θεωρούσαν σοβαρό με αδαμάντινο χαρακτήρα και έφεση στα γράμματα. Ένας μορφωμένος άντρας λοιπόν με σύζυγο και επτά παιδιά δεν θα είχε χρόνο για ξενύχτια και κάθε είδους ακολασί...